خلاصه کتاب ایستگاه گورخوان ( نویسنده سعیده شفیعی )

کتاب ایستگاه گورخوان اثر سعیده شفیعی، مجموعه ای از ده داستان کوتاه است که به زیبایی واقعیت های تلخ و شیرین جامعه ایران، به ویژه مسائل زنان، فقر و نابرابری را با نثری ساده و پایانی اغلب باز به تصویر می کشد و خواننده را به تأمل عمیق دعوت می کند.

این مجموعه داستان ارزشمند، فرصتی بی نظیر برای واکاوی دغدغه های اجتماعی معاصر و آشنایی با قلم توانمند یکی از نویسندگان صاحب سبک ایرانی فراهم می آورد. این مقاله به عنوان یک منبع جامع و تحلیلی، تلاش می کند تا لایه های پنهان «ایستگاه گورخوان» را برای علاقه مندان به ادبیات داستانی ایران آشکار سازد و درکی عمیق و صحیح از محتوای آن ارائه دهد. از معرفی کامل نویسنده تا خلاصه ی دقیق تک تک داستان ها، تحلیل مضامین اجتماعی و سبک ادبی، و بررسی نقدهای مطرح شده پیرامون این اثر، تمامی جوانب برای ایجاد یک تصویر روشن و کامل از این کتاب در نظر گرفته شده است.

سعیده شفیعی: نویسنده ای با نگاهی دقیق به مسائل اجتماعی

سعیده شفیعی، متولد سال ۱۳۶۲، از جمله نویسندگان و روزنامه نگاران پرکار و دغدغه مند ادبیات معاصر ایران است. او با تحصیلات کارشناسی اقتصاد و کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی، در کنار فعالیت های ادبی، سابقه درخشانی در حوزه روزنامه نگاری اقتصادی دارد و یادداشت ها، گزارش ها و مصاحبه های متعددی از او در رسانه های معتبری نظیر روزنامه های شرق، دنیای اقتصاد و ایران فردا منتشر شده است. شفیعی همچنین در چهارمین دوره جشنواره بین المللی مطبوعات و خبرگزاری ها به عنوان روزنامه نگار برگزیده معرفی شد که نشان از توانایی او در تحلیل و نگارش مسائل اجتماعی و اقتصادی دارد.

دغدغه های سعیده شفیعی در دنیای داستان نویسی

پیش از انتشار «ایستگاه گورخوان»، سعیده شفیعی با رمان «دختر پیچ» (نشر چشمه، ۱۳۹۶) نیز مورد توجه منتقدان قرار گرفته بود. او با وجود گرایش شخصی به ادبیات و رمان دفاع مقدس، تمرکز اصلی مجموعه «ایستگاه گورخوان» را بر مضامین اجتماعی قرار داده است. شفیعی در مصاحبه ای در مورد انتشار این کتاب ابراز تردید کرده بود، اما به اصرار دوستان و استادش، داود غفارزادگان، این مجموعه را منتشر کرد.

این نویسنده ترجیح می دهد داستان کوتاه بنویسد؛ زیرا معتقد است که در عصر حاضر، خوانندگان کمتر حوصله و وقت خواندن داستان های بلند و رمان را دارند و خودش نیز به این قالب ادبی علاقه بیشتری دارد. این انتخاب آگاهانه، به او اجازه می دهد تا در فضایی فشرده و با حداکثر تأثیرگذاری، به مسائل و دغدغه های مختلف اجتماعی بپردازد و مخاطب را با واقعیت های ملموس جامعه روبه رو کند. قلم سعیده شفیعی، قلمی تیزبین و حساس به جزئیات است که به زندگی روزمره و جریانات درونی انسان ها می پردازد و آن ها را با نثری ساده و بی آلایش به تصویر می کشد.

معرفی جامع ایستگاه گورخوان: آینه ای از جامعه در ده داستان

کتاب «ایستگاه گورخوان» مجموعه ای متشکل از ده داستان کوتاه است که هر یک پنجره ای به سوی گوشه ای از واقعیت های پیچیده و چالش برانگیز جامعه ایران باز می کنند. نام کتاب نیز از یکی از همین داستان های مجموعه وام گرفته شده است. این داستان ها، با وجود تفاوت های محتوایی، همگی در مضامین اصلی مشترکی چون فقر، نابرابری اجتماعی، خشونت خانگی، تنهایی، مسائل و چالش های پیش روی زنان، و نقدی عمیق بر ساختارهای اجتماعی، ریشه دارند.

داستان های «ایستگاه گورخوان» غالباً با شروع هایی جذاب و پایان هایی تأمل برانگیز، چه باز و چه غافلگیرکننده، همراه هستند. این پایان های باز، خواننده را به مشارکت در فرآیند داستان سازی دعوت کرده و او را وامی دارند تا بر اساس نگرش و تخیل شخصی خود، نتیجه گیری کند. سعیده شفیعی در این مجموعه، با تصویرسازی های عمیق و ملموس از جامعه، مخاطب را هوشیار کرده و او را به فکر فرو می برد. از دیگر ویژگی های بارز این کتاب، تنوع ژانر و سبک های ادبی است که در برخی داستان ها به چشم می خورد.

ویژگی های روایی و سبک های ادبی در مجموعه ایستگاه گورخوان

نثر سعیده شفیعی در «ایستگاه گورخوان» بسیار روان، ساده و بی آلایش است. او از کلمات پیچیده پرهیز می کند و زبانی قابل فهم برای عموم مخاطبان به کار می گیرد. شخصیت های داستان های او، اغلب انسان هایی از بطن جامعه هستند؛ ملموس، واقعی و با دغدغه هایی که برای بسیاری از خوانندگان آشناست. این شخصیت پردازی واقع گرایانه، به داستان ها عمق و اعتبار می بخشد.

در کنار رئالیسم، عناصری از سوررئالیسم و ناتورالیسم نیز در این مجموعه دیده می شود. به عنوان مثال، داستان «ایستگاه گورخوان» با فضایی مرموز و فراواقع گرایانه، خواننده را میان واقعیت و خیال سرگردان می کند. این تلفیق ماهرانه سبک ها، به داستان ها لایه های معنایی عمیق تری می بخشد و جذابیت آن ها را دوچندان می کند. توصیفات طبیعت نیز در این مجموعه، قابل لمس و تصور هستند و اکثر داستان ها با توصیفاتی زنده و تصویری آغاز می شوند. وجود اصطلاحات جدید و جذاب که خاص این کتاب است نیز به غنای زبان آن می افزاید.

یکی از مهم ترین ویژگی های «ایستگاه گورخوان»، توانایی سعیده شفیعی در تلفیق رئالیسم با عناصری از سوررئالیسم و ناتورالیسم است که به داستان ها عمقی چندلایه و فضایی مرموز می بخشد.

خلاصه ی تفصیلی و تحلیل داستان های مجموعه ایستگاه گورخوان

مجموعه داستان «ایستگاه گورخوان» با ده داستان کوتاه، هر یک به مثابه ی برشی از زندگی و اجتماع، مخاطب را به سفری پر از تأمل و احساس دعوت می کند. در ادامه به خلاصه ای تفصیلی و تحلیل هر یک از این داستان ها می پردازیم:

۱. قاصدک: معصومیت در چنگال فقر

داستان «قاصدک» به ماجرای گروهی از کودکان کار می پردازد که در مزرعه مشغول چیدن کاکوتی و گز هستند. در میان این کودکان، طاهره پانزده ساله به عنوان سرپرست دختران و رضا سرپرست پسران، روایتگر بخشی از این زندگی هستند. در حین کار، خبر خواستگاری حمید، مردی سی ساله و لنگ، از طاهره به گوش می رسد. رضا که به طاهره علاقه مند است، تلاش می کند احساس خود را به او نشان دهد، اما سرنوشت گویی نقشه های دیگری دارد.

این داستان به شکلی دردناک، پدیده کودک همسری را که محصول مستقیم فقر و اجبار خانواده هاست، به تصویر می کشد. پایان باز داستان، گرچه به روشنی سرنوشت محتوم طاهره را نشان می دهد، اما همچنان فضای تأمل بر معصومیت از دست رفته و تقدیری تلخ را برای خواننده باقی می گذارد.

۲. بافه کنفی: تنهایی و معاملات ناگفته

«بافه کنفی» داستان یک آموزگار را روایت می کند که به دلیل دوری راه و نبود مرخصی، ماه هاست از خانواده اش که همسری وسواسی و رابطه ای سرد با او دارد، دور افتاده است. این دوری و سردی، او را از رفتن به مرخصی بی رغبت کرده است. روزی یکی از شاگردانش با دادن یک دستبند بافته شده، به او می فهماند که می تواند تنهایی اش را با ازدواج با خواهرش پر کند، به شرط خرید او.

این داستان نیز به موضوع کودک همسری و فقر می پردازد و همچنین تنهایی انسان در مواجهه با روابط پیچیده را به تصویر می کشد. تردید آموزگار میان رفتن و ماندن، و در نهایت مشاهده پیرمرد خدمه مدرسه با همان دستبند و شادمانی او، پایانی باز و تأمل برانگیز را رقم می زند که خواننده را وا می دارد تا با استفاده از نشانه های موجود، به سرنوشت شخصیت ها پی ببرد.

۳. غلط املایی: مقاومت در برابر نادرستی

داستان «غلط املایی» حول محور آقای بابایی، معلم بازنشسته ابتدایی می چرخد که در شرکت مهندسی و نقشه کشی باجناقش، مهندس مسلمی، مدیر عامل، مشغول به کار می شود. بابایی که عادت معلمی اش در غلط گیری را رها نکرده، زیر کلمات اشتباه خط قرمز می کشد و با خودکار آبی بالای آن کلمه صحیح را می نویسد. این وسواس و دقت، هرچند ابتدا منجر به شوخی و خنده می شود، اما رفته رفته باعث نارضایتی کارکنان می گردد.

این داستان به نقدی صریح بر سیستم های اداری ناکارآمد و عدم تحمل انتقاد می پردازد. زمانی که بابایی حتی اشتباهات مدیر عامل را نیز اصلاح می کند، با عصبانیت اخراج می شود؛ زیرا در جامعه ای که نقدپذیری جایی ندارد، تلاش برای انجام کار درست به حذف شدن می انجامد. بابایی نمادی از افرادی است که به درستی پایبندند، اما جامعه چنین افرادی را برنمی تابد.

۴. چای ترش: بازسازی زندگی پس از جدایی

«چای ترش» داستان زنی مطلقه را روایت می کند که پس از جدایی، قصد دارد با مردی جاافتاده ازدواج کند و برای همین، تلاش می کند تا فرزندانش، سینا و سارا، با این مرد ارتباط دوستانه برقرار کنند. اما پسرش، سینا، با پس دادن بستنی تعارف شده توسط مرد به دخترکی گلفروش، مخالفت پنهان خود را با این رابطه نشان می دهد.

این داستان چالش های عمیق زنان مطلقه در جامعه، به ویژه آنانی که سرپرستی فرزندان را بر عهده دارند، و دشواری های ازدواج مجدد را به تصویر می کشد. نگاه جامعه، مسائل فرزندپروری و تلاش برای بازسازی زندگی در شرایطی که فرزندان نیز درگیر هستند، از مضامین اصلی این داستان کوتاه و ملموس است.

۵. ایستگاه گورخوان (داستان نام گذاری کتاب): معمای مرگ و زندگی

داستان اصلی مجموعه، «ایستگاه گورخوان»، فضایی سوررئال و مرموز دارد. مسافری در روستایی دورافتاده پیاده می شود؛ جایی که هیچ کس از حضور او خوشحال نیست و مکانی برای اقامت وجود ندارد. او مجبور می شود در امامزاده ای کنار یک گورستان کهنه اتراق کند و شب هایش با کابوس و مواجهه با زنی مرموز که با فانوسی در دست میان قبرها آواز می خواند و می گردد، همراه می شود.

در ادامه، مسافر با کنکاش در گذشته، متوجه می شود که روزی سوزنبان جوانی وارد این ایستگاه شده و زیباترین دختر روستا را از آن خود کرده و پس از رفتن ناگهانی او، دیگر هیچ مسافری پا به این روستا نگذاشته است. این داستان با گره افکنی های عمیق و فضاسازی استادانه، خواننده را به تفکر درباره تنهایی، گذشته مبهم، طردشدگی و رابطه بین مرگ و زندگی وامی دارد. کشف هویت زن مرموز و چهره او که گرفتار جذام است، پایانی تکان دهنده و فراموش نشدنی را رقم می زند.

۶. عروسی زهرا: قربانی آیین های کهن

«عروسی زهرا» روایت دختری یازده ساله در یک خانواده جنوبی است که بر اساس باورهای سنتی و اعتقاد به «عقد پسرعمو و دخترعمو در آسمان ها»، قرار است به عقد پسرعمویش درآید. مادر بی قرار زهرا تلاش می کند تا فرصت بیشتری برای دخترش به دست آورد، اما پاسخ منفی است و تنها وعده می دهند که فعلاً دختر دیگری را برای پسرشان می گیرند تا زهرا بزرگ شود و سپس او را به عقد پسرعمویش درآورند.

این داستان به صراحت به پدیده کودک همسری در فرهنگ های سنتی و تحکم و اجباری که بر زندگی دختران تحمیل می شود، می پردازد. این روایت کوتاه، قربانی شدن آرزوهای کودکانه در برابر سنت ها و عادات ریشه دار را به تصویر می کشد. منتقدان این داستان را بیشتر در حد یک طرح اولیه می دانند که پتانسیل پرداخت بیشتر را داشته است.

۷. بوم نقاشی: هنر، تسکینی برای رنج

داستان «بوم نقاشی» درباره زنی هنرمند است که پس از ابتلا به بیماری و از دست دادن فرزندش، از نقاشی دست کشیده است. او پس از بازگشت از بیمارستان و آسیب دیدگی از شیمی درمانی، دوباره به سراغ نقاشی نیمه تمام خود می رود و علیرغم هشدار پزشک، آن را به اتمام می رساند.

این داستان به قدرت تسکین دهنده هنر در مواجهه با رنج و فقدان عمیق می پردازد. آن را می توان روایتی از امید، اراده برای زندگی و مبارزه با بیماری از طریق یافتن معنا و هدف در هنر دانست. هنر در اینجا نه تنها راهی برای بیان احساسات، بلکه ابزاری برای التیام زخم های روحی و بازگشت به زندگی است.

۸. شبرنگ ها: بار سنگین سکوت

«شبرنگ ها» داستانی تلخ و تکان دهنده است از زنی که مورد تعرض دو کارگر قرار می گیرد و تلاش می کند این واقعه را از همه، حتی همسرش، پنهان کند. این پنهان کاری، منجر به واکنش های عصبی، اضطراب شدید و جیغ کشیدن های شبانه او می شود. با وجود سوءظن همسر، زن همچنان به مخفی کاری ادامه می دهد و هر لحظه با ترس از تعرض مجدد زندگی می کند.

این داستان به شکلی عمیق، خشونت علیه زنان، سکوت و تنهایی آن ها در مواجهه با چنین آسیب هایی، تابوهای اجتماعی و تعصباتی که مانع از احقاق حقوقشان می شود، را به تصویر می کشد. جایی که زنان نمی توانند برای دادخواهی قیام کنند، زیرا پای آبرو و قضاوت های جامعه در میان است. این روایت بار سنگین رنج های پنهان را به وضوح نشان می دهد.

داستان «شبرنگ ها» به شکلی تأثیرگذار، بار سنگین سکوت و تنهایی زنانی را به تصویر می کشد که مورد خشونت قرار گرفته اند و مجبور به پنهان کاری می شوند؛ واقعیتی تلخ که در بسیاری از جوامع ریشه دوانده است.

۹. گربه روی دیوار: ایثار مادرانه

«گربه روی دیوار» از زبان یک پسر معلول روایت می شود که از فداکاری ها و زحمات بی دریغ مادرش سخن می گوید. مادری که در سکوت و با عشق بی قیدوشرط، فرزند معلولش را تر و خشک می کند، اما در این مسیر، توان جسمی و روحی خودش رفته رفته تحلیل می رود.

این داستان ستایشی عمیق از مقام مادر و زنانی است که با عشق و ایثار بی مانند، فرزندان خود را به دندان می کشند و زندگی شان را وقف آن ها می کنند. این روایت، رنج های پنهان مادران فداکار را آشکار می سازد و این حقیقت را یادآور می شود که گاهی خود این مادران، بیش از هر کس دیگری نیاز به حمایت و کمک دارند.

۱۰. بوی کافور، بوی زعفران: انتظاری در سایه فراموشی

«بوی کافور، بوی زعفران» داستان پسرکی است که زندگی دردناک مادرش را پس از آمدن هوو روایت می کند. مادری که از یاد شوهرش محو شده و سال هاست که چشمانش به در ورودی دوخته شده تا شاید از شوهرش خبری شود، در حالی که او مدت هاست مرده است. این داستان، گرچه کوتاه است، اما قصه بلند تظلم خواهی زنانی است که گرفتار مردان هوسران شده اند.

این روایت به پدیده چندهمسری و بی عدالتی های رواشده علیه زنان، فراموشی، و انتظار بی حاصل برای مردی که دیگر نیست، می پردازد. این داستان نیز مانند «عروسی زهرا»، توسط منتقدان در حد یک طرح اولیه با پتانسیل تبدیل شدن به یک داستان بلند یا رمان ارزیابی شده است که اگر نویسنده شتابان در پی به پایان رساندن آن نبود، می توانست عمق و پرداخت بیشتری پیدا کند.

ایستگاه گورخوان در آینه نقد: قوت ها و چالش ها

مجموعه داستان «ایستگاه گورخوان» از زمان انتشار تاکنون، مورد نقد و بررسی بسیاری از اهالی ادبیات قرار گرفته است. منتقدان نقاط قوت و ضعف مختلفی را برای این اثر بر شمرده اند که در ادامه به آن ها می پردازیم:

نقاط قوت برجسته مجموعه داستان ایستگاه گورخوان

«ایستگاه گورخوان» در بسیاری از جنبه ها، اثری موفق و تأثیرگذار محسوب می شود. از مهم ترین نقاط قوت این مجموعه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آغازهای جذاب و پایان های تأثیرگذار: بسیاری از داستان ها با شروع هایی گیرا، مخاطب را به سرعت با خود همراه می کنند و پایان های آن ها، چه باز و چه غیرقابل پیش بینی، تأثیر عمیقی بر ذهن خواننده می گذارند و او را به تفکر وا می دارند.
• تصویرسازی های عمیق و ملموس از جامعه: سعیده شفیعی به خوبی توانسته است تصویری واقع گرایانه و تکان دهنده از مسائل و چالش های اجتماعی ایران، نظیر فقر، نابرابری و خشونت را ارائه دهد. این تصاویر مانند آینه ای عمل می کنند که خواننده را هوشیار می سازند.
• تنوع ژانر و سبک های ادبی: در این مجموعه شاهد تلفیق هنرمندانه سبک های رئالیسم، سوررئالیسم و ناتورالیسم هستیم که به داستان ها عمق و جذابیت بیشتری می بخشد و خواننده را از یکنواختی دور می کند.
• طرح مضامین اجتماعی حیاتی و هوشیارسازی خواننده: نویسنده با شهامت به سراغ موضوعات حساسی چون کودک همسری، خشونت علیه زنان و بی عدالتی اجتماعی رفته و با قلم خود، خواننده را به تأمل و حتی اقدام در قبال این مسائل دعوت می کند.

نقاط قابل تأمل و ضعف های مطرح شده توسط منتقدان

در کنار نقاط قوت، برخی منتقدان نظراتی را در مورد جنبه هایی که می توانستند بهتر باشند نیز مطرح کرده اند. از جمله مهمترین این موارد، به نقل از منتقدانی چون محمود خلیلی و منصوره رضایی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کم رنگی لهجه ها و لحن ها: با وجود تنوع اقلیم و فضاهای مختلفی که در داستان ها دیده می شود، لهجه ها و لحن های بومی کمرنگ هستند. این موضوع باعث می شود شخصیت ها، فارغ از سن و موقعیت، تا حدی شبیه به هم صحبت کنند.
• کمبود دیالوگ و تأثیر آن بر شخصیت پردازی: در بسیاری از داستان ها، دیالوگ ها کم حرف هستند و صدای راوی قالب است. این کمبود دیالوگ، گاهی به عمق شخصیت پردازی لطمه می زند، چرا که دیالوگ یکی از بهترین راه ها برای پرداختن به شخصیت ها و نمایش ابعاد درونی آن هاست.
• گاهی گیج کننده بودن پایان های باز: هرچند پایان های باز یکی از ویژگی های این مجموعه است، اما در برخی موارد، به دلیل انباشت تجربیات و تعلیقات مکرر در حجم کم داستان، ممکن است خواننده را گیج کرده و به جای تأمل، ابهام ایجاد کند.
• برخی داستان ها در حد طرح اولیه باقی مانده اند: منتقدان معتقدند که داستان هایی نظیر «عروسی زهرا» و «بوی کافور، بوی زعفران»، با وجود مضامین قوی، از پرداخت کافی برخوردار نبوده اند و بیشتر شبیه به طرح هایی برای داستان های بلندتر هستند تا داستان های کوتاه کامل.

منتقدان معتقدند که با وجود قدرت قلم سعیده شفیعی در خلق آغازهای جذاب و پایان های تأثیرگذار، کمبود دیالوگ و عدم تنوع لهجه ها در داستان ها، گاهی به عمق شخصیت پردازی لطمه زده است.

چرا مطالعه ایستگاه گورخوان تجربه ای ارزشمند است؟

«ایستگاه گورخوان» نه تنها یک مجموعه داستان، بلکه آینه ای است که بسیاری از واقعیت های تلخ و شیرین جامعه ایرانی را با زبانی صریح و بی پرده به تصویر می کشد. این کتاب با قلم روان و نگاه دقیق سعیده شفیعی، مخاطب را به سفری عمیق در لایه های پنهان زندگی انسان ها می برد و او را با مضامینی چون فقر، کودک همسری، خشونت علیه زنان و تنهایی، رودررو می کند.

مطالعه این مجموعه داستان، برای هر خواننده ای که به ادبیات داستانی ایران علاقه مند است، دانشجویان و پژوهشگران ادبیات معاصر، و همچنین فعالان اجتماعی که به دنبال درک عمیق تر ریشه های مشکلات جامعه هستند، تجربه ای بی بدیل خواهد بود. «ایستگاه گورخوان» نه تنها شما را سرگرم می کند، بلکه به فکر فرو می برد، احساسات شما را برمی انگیزد و نگاهی تازه به جهان اطرافتان می بخشد. این کتاب بازتابی هنرمندانه از وضعیت انسان امروز در جامعه ایران است و به همین دلیل، خواندن آن برای درک بهتر خود و محیط پیرامونمان، بسیار توصیه می شود.

مشخصات کتاب شناختی ایستگاه گورخوان

برای علاقه مندان به مطالعه این اثر ارزشمند، در ادامه مشخصات کامل کتاب شناختی «ایستگاه گورخوان» ارائه شده است:

ویژگی	توضیحات
نام کتاب	ایستگاه گورخوان
نویسنده	سعیده شفیعی
ناشر	انتشارات نیستان هنر
سال انتشار چاپ اول	۱۳۹۷
فرمت کتاب	چاپی، الکترونیک (EPUB)
تعداد صفحات	حدود ۱۰۹ صفحه
زبان	فارسی
شابک	978-964-337-961-2
موضوع	داستان کوتاه ایرانی، ادبیات اجتماعی

سوالات متداول درباره کتاب ایستگاه گورخوان

کتاب ایستگاه گورخوان شامل چند داستان است؟

مجموعه داستان ایستگاه گورخوان شامل ده داستان کوتاه با عناوین «قاصدک»، «بافه کنفی»، «غلط املایی»، «چای ترش»، «ایستگاه گورخوان»، «عروسی زهرا»، «بوم نقاشی»، «شبرنگ ها»، «گربه روی دیوار» و «بوی کافور، بوی زعفران» است.

مضامین اصلی داستان های سعیده شفیعی در این مجموعه چیست؟

داستان های ایستگاه گورخوان به مضامین عمیق و ملموس اجتماعی نظیر فقر، کودک همسری، خشونت علیه زنان، تنهایی، نقد سیستم های اداری و چالش های زنان در جامعه می پردازند.

آیا کتاب ایستگاه گورخوان پایان باز دارد؟

بیشتر داستان های این مجموعه دارای پایان های باز و تأمل برانگیز هستند که خواننده را وادار به تفکر و نتیجه گیری بر اساس برداشت شخصی خود می کنند.

سعیده شفیعی نویسنده ایستگاه گورخوان، چه سایر آثاری دارد؟

سعیده شفیعی علاوه بر «ایستگاه گورخوان»، کتاب «دختر پیچ» را نیز منتشر کرده است. او همچنین دارای سوابق روزنامه نگاری گسترده در حوزه های اجتماعی و اقتصادی است.