استیبل کوین غیرمتمرکز

استیبل کوین غیرمتمرکز نوعی ارز دیجیتال پایدار است که ارزش آن اغلب معادل یک دلار آمریکا حفظ می شود، اما برخلاف انواع متمرکز، توسط هیچ نهاد مرکزی کنترل نمی شود. این ارزها با بهره گیری از قراردادهای هوشمند و مکانیزم های شفاف بلاکچین، به کاربران امکان می دهند تا دارایی های خود را با امنیت و مقاومت بالا در برابر سانسور مدیریت کنند. در بازار پرنوسان ارزهای دیجیتال، نیاز به دارایی های پایدار همواره احساس می شود. در حالی که استیبل کوین های متمرکز مانند تتر (USDT) و یواس دی کوین (USDC) برای سال ها نقش کلیدی را در این زمینه ایفا کرده اند، وابستگی آن ها به نهادهای مرکزی، شفافیت محدود ذخایر و ریسک هایی نظیر مسدود شدن دارایی ها، به ویژه برای کاربران ایرانی که با چالش تحریم های بین المللی مواجه هستند، دغدغه های جدی ایجاد کرده است. استیبل کوین های غیرمتمرکز پاسخی به این نیاز، با هدف ارائه ثبات قیمت در کنار حفظ اصول تمرکززدایی و مقاومت در برابر سانسور هستند.

در این مقاله به بررسی جامع استیبل کوین های غیرمتمرکز خواهیم پرداخت. ابتدا با تعریف دقیق این مفهوم آشنا می شویم و تفاوت های آن را با استیبل کوین های متمرکز بررسی می کنیم. سپس مکانیزم های عملکردی و انواع مختلف آن ها، از وثیقه گذاری مضاعف گرفته تا مدل های الگوریتمی و مصنوعی، تشریح خواهد شد. در ادامه، مزایا و معایب این دسته از ارزهای دیجیتال را تحلیل کرده و برترین پروژه های فعال در این حوزه، شامل DAI (دای)، FRAX (فراکس)، USDe (اتنا)، USDD (یو اس دی دی)، MIM (میم)، LUSD (ال یو اس دی)، GHO (جی اچ او) و sUSD (اس یو اس دی) را معرفی می کنیم. در نهایت، با ارائه توصیه های کاربردی برای کاربران ایرانی و نگاهی به آینده این فناوری، تلاش می کنیم تا درک عمیق تر و جامع تری از دنیای استیبل کوین های غیرمتمرکز فراهم آوریم.

چرا به استیبل کوین های غیرمتمرکز نیاز داریم؟

بازار ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات شدید قیمت شهرت دارد. این نوسانات، اگرچه فرصت های سودآوری بالایی ایجاد می کنند، اما استفاده از رمزارزها را برای تراکنش های روزمره، پس انداز یا حفظ ارزش دارایی، دشوار می سازند. استیبل کوین ها با هدف حل این چالش و ایجاد پلی بین دنیای رمزارزها و ارزهای فیات، طراحی شده اند. این دارایی های دیجیتال، تلاش می کنند تا ارزش خود را به یک دارایی پایدار (معمولاً دلار آمریکا) پیوند بزنند و ثبات قیمتی را فراهم آورند.

با این حال، بسیاری از استیبل کوین های شناخته شده مانند تتر (USDT) و یواس دی کوین (USDC) از نوع متمرکز هستند. به این معنی که توسط شرکت های مرکزی مدیریت می شوند و ذخایر پشتوانه آن ها در حساب های بانکی سنتی نگهداری می شود. این مدل، با وجود مزایایی مانند نقدشوندگی بالا، محدودیت ها و ریسک های ذاتی خود را دارد. شفافیت ذخایر در این سیستم ها می تواند محدود باشد و نیاز به حسابرسی های دوره ای دارد. مهم تر از آن، وابستگی به نهاد مرکزی، ریسک سانسور و امکان بلوکه شدن دارایی ها را به همراه دارد. این موضوع برای کاربرانی که در مناطق تحت تحریم های بین المللی مانند ایران قرار دارند، به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. ترس از مسدود شدن حساب ها و فریز شدن دارایی ها توسط صادرکنندگان متمرکز، کاربران ایرانی را به سمت یافتن جایگزین های امن تر و مقاوم تر در برابر سانسور سوق داده است.

استیبل کوین های غیرمتمرکز به عنوان راه حلی برای این معضلات ظهور کرده اند. آن ها با تکیه بر فناوری بلاکچین، قراردادهای هوشمند و سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAOs)، امکان حفظ ثبات قیمت را بدون نیاز به اعتماد به یک نهاد مرکزی فراهم می کنند. این رویکرد، ضمن ارائه مقاومت در برابر سانسور و شفافیت بی سابقه، با فلسفه اصلی تمرکززدایی در دنیای ارزهای دیجیتال همسو است و استقلال مالی بیشتری را برای کاربران به ارمغان می آورد.

استیبل کوین غیرمتمرکز چیست؟ (Decentralized Stablecoin Definition)

استیبل کوین غیرمتمرکز (Decentralized Stablecoin) نوعی ارز دیجیتال است که برای حفظ ارزش ثابت و پایدار، معمولاً معادل یک دلار آمریکا، طراحی شده است. تفاوت اصلی آن با استیبل کوین های متمرکز این است که هیچ نهاد، شرکت یا سازمان مرکزی، کنترل یا مدیریت آن را بر عهده ندارد. به جای آن، این استیبل کوین ها از طریق مجموعه ای از قوانین کدنویسی شده در قراردادهای هوشمند و با مکانیزم های خودکار بر روی بلاکچین فعالیت می کنند.

مفهوم «عدم کنترل مرکزی» در قلب استیبل کوین غیرمتمرکز قرار دارد. این بدان معناست که هیچ شخص ثالثی نمی تواند تراکنش ها را مسدود کند، حساب ها را فریز کند یا در عرضه و تقاضای توکن به صورت یک طرفه دخالت کند. تمامی تصمیمات مربوط به پارامترهای پروتکل، مانند نسبت وثیقه گذاری یا نرخ بهره، توسط دارندگان توکن های حاکمیتی (Governnance Tokens) و از طریق سیستم های رأی گیری غیرمتمرکز (DAO) اتخاذ می شوند.

«شفافیت On-chain» یکی دیگر از ویژگی های برجسته استیبل کوین های غیرمتمرکز است. تمامی ذخایر پشتوانه، مکانیزم های حفظ پگ (برابری قیمت) و تراکنش ها به صورت عمومی و قابل مشاهده بر روی بلاکچین ثبت می شوند. این شفافیت کامل، نیاز به اعتماد به حسابرسی های خارجی یا گزارش های مالی شرکت های مرکزی را از بین می برد و به کاربران اطمینان می دهد که دارایی های آن ها به درستی پشتیبانی می شود. این ساختار، استیبل کوین های غیرمتمرکز را به ابزاری قدرتمند و مستقل در اکوسیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) تبدیل کرده است.

استیبل کوین غیرمتمرکز چه تفاوتی با انواع متمرکز دارد؟

درک تفاوت های اساسی میان استیبل کوین های متمرکز و غیرمتمرکز برای انتخاب آگاهانه و مدیریت ریسک در بازار ارزهای دیجیتال ضروری است. این تفاوت ها تنها به ساختار فنی محدود نمی شوند، بلکه پیامدهای مهمی برای امنیت، شفافیت و استقلال مالی کاربران دارند.

استیبل کوین های متمرکز مانند تتر (USDT) یا یواس دی کوین (USDC)، توسط شرکت های خصوصی صادر و مدیریت می شوند. این شرکت ها متعهد هستند که به ازای هر توکن منتشرشده، معادل آن دلار یا دارایی های نقدی و شبه نقدی در حساب های بانکی خود نگهداری کنند. اگرچه این مدل ممکن است از نظر نقدشوندگی و سادگی استفاده، جذاب باشد، اما مشکلاتی نظیر شفافیت محدود ذخایر (نیاز به حسابرسی های مستقل)، وابستگی به سیستم مالی سنتی، و ریسک سانسور یا فریز دارایی ها توسط نهاد مرکزی را به همراه دارد. به عنوان مثال، در صورت تحریم های بین المللی، صادرکنندگان این استیبل کوین ها می توانند آدرس های خاصی را مسدود کرده و دسترسی به دارایی ها را غیرممکن سازند، که این امر برای کاربران ایرانی یک نگرانی جدی است.

در مقابل، استیبل کوین های غیرمتمرکز با تکیه بر پروتکل های بلاکچین، قراردادهای هوشمند و سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAOs) عمل می کنند. آن ها نیازی به یک نهاد مرکزی برای مدیریت ذخایر یا کنترل عرضه ندارند. پشتوانه این استیبل کوین ها معمولاً رمزارزها (مانند ETH یا WBTC)، الگوریتم های پیچیده یا ترکیبی از هر دو است که به صورت شفاف بر روی بلاکچین قابل مشاهده است. این ساختار، مقاومت بالایی در برابر سانسور و فریز دارایی ها ایجاد می کند، زیرا هیچ نقطه مرکزی برای اعمال کنترل وجود ندارد. شفافیت ذخایر نیز به دلیل ثبت عمومی تمامی اطلاعات بر روی بلاکچین، بسیار بالاتر است و نیاز به اعتماد به شخص ثالث را از بین می برد.

جدول زیر به صورت جامع تفاوت های کلیدی بین این دو نوع استیبل کوین را نشان می دهد:

ویژگی	استیبل کوین متمرکز	استیبل کوین غیرمتمرکز
پشتوانه	ارزهای فیات (دلار، یورو)، دارایی های نقدی و شبه نقدی	رمزارزها (ETH, WBTC)، الگوریتم، ترکیبی، مصنوعی
مدیریت	نهادهای مرکزی (Tether Limited, Circle)	قراردادهای هوشمند، DAO
شفافیت ذخایر	محدود، نیاز به حسابرسی خارجی	بالا، On-chain و قابل مشاهده عمومی
ریسک سانسور/فریز	بالا	بسیار پایین/صفر
نقدشوندگی	بسیار بالا	متوسط تا بالا (بسته به پروژه)
پیچیدگی فنی برای کاربر	کم	متوسط تا بالا
وابستگی به سیستم مالی سنتی	بالا	پایین

برای کاربران ایرانی، که همواره دغدغه تحریم و مسدود شدن دارایی هایشان را دارند، استیبل کوین های غیرمتمرکز به دلیل مقاومت ذاتی در برابر سانسور، گزینه ای بسیار جذاب و امن تر محسوب می شوند. با این حال، استفاده از آن ها ممکن است به آشنایی بیشتری با مفاهیم فنی و ابزارهای دیفای نیاز داشته باشد.

استیبل کوین غیرمتمرکز چگونه کار می کند؟

مکانیزم عملکرد استیبل کوین های غیرمتمرکز به مراتب پیچیده تر از همتایان متمرکز آن هاست، زیرا باید ثبات قیمت را بدون دخالت یک نهاد انسانی و صرفاً از طریق کد و پروتکل های بلاکچین حفظ کنند. هدف اصلی تمامی این مکانیزم ها، حفظ پگ (Peg) یا برابری قیمت با یک دارایی مرجع، که معمولاً دلار آمریکا است، می باشد.

یکی از رایج ترین روش ها، وثیقه گذاری (Collateralization) دارایی های دیجیتال است. در این مدل، کاربران برای دریافت استیبل کوین، مقداری از رمزارزهای دیگر (مانند اتریوم یا بیت کوین توکنایز شده) را به عنوان وثیقه در یک قرارداد هوشمند قفل می کنند. معمولاً مقدار وثیقه قفل شده بیشتر از ارزش استیبل کوین صادر شده است (وثیقه گذاری مضاعف). این حاشیه امن، پروتکل را در برابر نوسانات قیمت وثیقه محافظت می کند. اگر ارزش وثیقه به زیر یک آستانه مشخص (نسبت لیکویید شدن) کاهش یابد، قرارداد هوشمند به صورت خودکار وثیقه را به فروش می رساند (لیکویید می کند) تا استیبل کوین صادر شده، پشتوانه کافی داشته باشد و پگ خود را از دست ندهد. پروتکل MakerDAO و استیبل کوین DAI نمونه بارز این مکانیزم است.

روش دیگر، استفاده از الگوریتم ها (Algorithms) است. استیبل کوین های الگوریتمی برای حفظ پگ، عرضه و تقاضای توکن را از طریق قوانین کدنویسی شده تنظیم می کنند. به عنوان مثال، اگر قیمت استیبل کوین از ۱ دلار بیشتر شود، پروتکل توکن های جدیدی را منتشر کرده و عرضه را افزایش می دهد تا قیمت کاهش یابد. برعکس، اگر قیمت به زیر ۱ دلار سقوط کند، پروتکل با سوزاندن (Burning) توکن ها، عرضه را کاهش داده و باعث افزایش قیمت می شود. این مدل ها به توکن های حاکمیتی یا توکن های سوداگرانه (Seigniorage Tokens) نیز نیاز دارند که به عنوان ابزاری برای جذب سرمایه و حفظ تعادل در سیستم عمل می کنند. نمونه تاریخی این مدل، استیبل کوین UST و توکن لونا (LUNA) بود که البته با شکست بزرگی مواجه شد.

در مدل های پیشرفته تر، از ابزارهای مالی مشتقه و استراتژی های هجینگ (Hedging) استفاده می شود. استیبل کوین های مصنوعی مانند USDe، با سپرده گذاری دارایی های دیگر و باز کردن پوزیشن های شورت در بازارهای آتی (Delta Hedging)، ریسک نوسانات را خنثی کرده و ثبات قیمت ۱:۱ را فراهم می کنند.

در تمام این سیستم ها، نقش اوراکل های قیمتی (Price Oracles) حیاتی است. اوراکل ها داده های قیمت را از بازارهای خارجی به قراردادهای هوشمند منتقل می کنند. دقت و امنیت اوراکل ها برای عملکرد صحیح پروتکل و حفظ پگ استیبل کوین غیرمتمرکز، بسیار مهم است؛ زیرا حمله به اوراکل ها می تواند منجر به دستکاری قیمت و بی ثباتی کل سیستم شود.

انواع استیبل کوین غیرمتمرکز: بررسی جامع

استیبل کوین های غیرمتمرکز، با وجود هدف مشترک یعنی حفظ ثبات ارزش، از مکانیزم های متنوعی برای دستیابی به این هدف استفاده می کنند. شناخت این انواع، برای درک عمیق تر پتانسیل ها و ریسک های هر پروژه ضروری است.

استیبل کوین با وثیقه گذاری مضاعف (Overcollateralized Stablecoins)

این مدل، که شاید قابل اطمینان ترین و رایج ترین نوع استیبل کوین غیرمتمرکز باشد، بر پایه ایده وثیقه گذاری بیش از ارزش استیبل کوین صادر شده استوار است. به این صورت که کاربران برای دریافت یک واحد استیبل کوین، باید مقداری دارایی دیجیتال (معمولاً رمزارزهای اصلی مانند اتریوم یا بیت کوین توکنایز شده) را با ارزشی بالاتر از استیبل کوین مورد نظر، در یک قرارداد هوشمند قفل کنند. به عنوان مثال، برای دریافت ۱۰۰ دلار استیبل کوین، ممکن است نیاز باشد ۱۵۰ درصد یا ۲۰۰ درصد رمزارز (مثلاً ۱۵۰ یا ۲۰۰ دلار اتریوم) وثیقه گذاشته شود. این نسبت وثیقه گذاری مضاعف، به عنوان یک حاشیه امن عمل می کند و پروتکل را در برابر نوسانات شدید قیمت وثیقه محافظت می کند.

مزایا: امنیت و پایداری بالا به دلیل پشتوانه کافی، شفافیت ذخایر روی بلاکچین. این مدل در برابر حملات قیمتی مقاوم تر است.

معایب: کارایی سرمایه پایین، زیرا مقدار زیادی از دارایی کاربران قفل می شود. همچنین، ریسک لیکویید شدن وثیقه در صورت کاهش شدید قیمت دارایی پشتوانه وجود دارد که کاربران باید به صورت فعال آن را مدیریت کنند. اوراکل های قیمتی نیز نقش حیاتی در تعیین ارزش وثیقه و جلوگیری از لیکویید شدن زودهنگام دارند.

مثال: دای (DAI) از پروتکل MakerDAO بارزترین نمونه این دسته است. دای توسط انواع رمزارزها وثیقه گذاری می شود، اما چالش هایی مانند دی پگ موقت در بحران بانک SVB (که بخش قابل توجهی از وثیقه های USDC دای در آن نگهداری می شد) نشان داد که حتی این مدل نیز نیازمند تغییر و کاهش وابستگی به وثیقه های متمرکز است.

استیبل کوین الگوریتمی (Algorithmic Stablecoins)

این نوع از استیبل کوین ها برای حفظ پگ خود به هیچ وثیقه مستقیمی متکی نیستند، بلکه از الگوریتم های ریاضی و اقتصادی برای مدیریت عرضه و تقاضا استفاده می کنند. در تئوری، این سیستم ها به صورت خودکار توکن های جدید صادر یا توکن های موجود را می سوزانند تا قیمت استیبل کوین نزدیک به ۱ دلار باقی بماند.

مکانیزم: در یک سیستم الگوریتمی، اگر قیمت استیبل کوین بالاتر از ۱ دلار برود، پروتکل به کاربران انگیزه می دهد تا توکن های جدید ضرب کرده (Mint) و عرضه را افزایش دهند. اگر قیمت به زیر ۱ دلار سقوط کند، پروتکل مکانیزمی را فعال می کند که به کاربران انگیزه می دهد تا استیبل کوین ها را بسوزانند (Burn) و عرضه را کاهش دهند. این فرآیند، اغلب شامل یک توکن حاکمیتی یا توکن سوداگرانه است که نوسانات را جذب می کند.

مزایا: مقیاس پذیری بالا، زیرا نیازی به وثیقه فیزیکی یا دارایی های واقعی ندارد. همچنین، وابستگی کامل به تمرکززدایی را فراهم می کند.

معایب: ریسک بسیار بالای بی ثباتی و سقوط، به ویژه در شرایط بحرانی بازار یا مارپیچ مرگ (Death Spiral). اگر اعتماد کاربران به الگوریتم از بین برود یا فشار فروش ناگهانی رخ دهد، سیستم ممکن است نتواند پگ خود را حفظ کند و فرو بریزد.

مثال تاریخی: فروپاشی UST (Terra) برجسته ترین و غم انگیزترین نمونه این ریسک هاست. UST، استیبل کوین الگوریتمی پروژه ترا، در می ۲۰۲۲ به دلیل طراحی ضعیف الگوریتم و فشار فروش گسترده، پگ خود را از دست داد و به همراه توکن لونا (LUNA) فروپاشید. این فاجعه درس های بزرگی برای کل اکوسیستم رمزارزها به همراه داشت. USDD (یو اس دی دی) نیز نمونه دیگری از این دسته است که با رویکرد هیبریدی و پشتوانه ذخایر اضافی سعی در بهبود ثبات دارد.

استیبل کوین کسری الگوریتمی (Fractional Algorithmic Stablecoins)

این مدل تلاشی برای ترکیب نقاط قوت هر دو مدل وثیقه گذاری شده و الگوریتمی است. در این سیستم، بخشی از ارزش استیبل کوین توسط وثیقه واقعی (مانند رمزارزها یا استیبل کوین های متمرکز) و بخش دیگر توسط یک الگوریتم مدیریت عرضه و تقاضا، پشتیبانی می شود.

مکانیزم: پروتکل به صورت پویا نسبت وثیقه (Collateral Ratio) را تنظیم می کند. در شرایط بازار باثبات، سهم الگوریتم افزایش می یابد تا کارایی سرمایه بهبود یابد. در شرایط پرنوسان، نسبت وثیقه واقعی افزایش می یابد تا امنیت و پایداری حفظ شود. این انعطاف پذیری، تلاش می کند تا از کارایی سرمایه مدل الگوریتمی و امنیت مدل وثیقه گذاری شده، بهره مند شود.

مزایا: افزایش کارایی سرمایه نسبت به مدل های کاملاً وثیقه گذاری شده. پتانسیل مقیاس پذیری بهتر با حفظ سطحی از امنیت.

معایب: ریسک های ترکیبی از هر دو مدل. پیچیدگی بالاتر در طراحی و مدیریت. همچنان آسیب پذیر در برابر حملات بازار و از دست دادن اعتماد.

مثال: فراکس (FRAX) نمونه معروف این دسته بود. این پروژه در ابتدا با پشتوانه ترکیبی از USDC و توکن FXS عمل می کرد. اما پس از درس های آموخته شده از فروپاشی UST، فراکس رویکرد خود را تغییر داد و به سمت یک مدل کاملاً وثیقه گذاری شده حرکت کرد. در حال حاضر، FRAX (فراکس) دیگر یک استیبل کوین کسری الگوریتمی نیست و به عنوان Frax USD با نماد FRXUSD، یک استیبل کوین کاملاً وثیقه گذاری شده (Fully-Collateralized) محسوب می شود.

استیبل کوین مصنوعی (Synthetic Stablecoins)

استیبل کوین های مصنوعی یا سینتتیک، دسته ای نسبتاً جدید و نوآورانه هستند که از ابزارهای مالی مشتقه و استراتژی های پیچیده هجینگ برای حفظ ارزش استفاده می کنند. این مدل ها تلاش می کنند تا بدون نیاز به وثیقه گذاری مضاعف زیاد یا الگوریتم های پرخطر، ثبات قیمت را با کارایی سرمایه بالا فراهم کنند.

مکانیزم: در این سیستم ها، کاربران دارایی های دیجیتال (مانند ETH یا استیبل کوین های دیگر) را سپرده گذاری می کنند. پروتکل سپس با استفاده از استراتژی هایی مانند هجینگ دلتا (Delta Hedging)، پوزیشن های خنثی در بازارهای آتی و پرپچوال (Perpetual Futures) باز می کند. به عنوان مثال، اگر اتریوم وثیقه گذاری شده باشد، پروتکل به همان میزان، پوزیشن شورت در بازار آتی اتریوم باز می کند. این پوزیشن ها، نوسانات قیمت دارایی اصلی را خنثی کرده و اطمینان می دهند که ارزش استیبل کوین ۱:۱ با دارایی مرجع (مثلاً دلار) باقی می ماند.

مزایا: کارایی سرمایه بسیار بالا، امکان مقیاس پذیری ۱:۱ بدون نیاز به وثیقه گذاری مضاعف. پتانسیل کسب درآمد از نرخ های تأمین مالی (Funding Rates) در بازارهای مشتقه.

معایب: پیچیدگی فنی بسیار بالا، ریسک های اجرای قراردادهای هوشمند و موفقیت استراتژی های هجینگ. آسیب پذیری در برابر نوسانات شدید بازار و ناکارآمدی هجینگ. نیاز به اوراکل های دقیق و به روز.

مثال: USDe (اتنا) از پروتکل Ethena برجسته ترین نمونه استیبل کوین مصنوعی است. USDe با سپرده گذاری دارایی هایی مانند ETH یا BTC و هجینگ دلتا در بازارهای مشتقه، ثبات خود را حفظ می کند. این پروژه همچنین sUSDe را به عنوان یک دارایی پس اندازی معرفی کرده که از سود حاصل از عملیات پروتکل بهره مند می شود.

استیبل کوین بدون پشتوانه (Non-Pegged Stablecoins)

این دسته از استیبل کوین ها رویکردی متفاوت دارند و بر خلاف سایر مدل ها، به هیچ دارایی خارجی (مانند دلار آمریکا) پیوند مستقیم ندارند. هدف آن ها حفظ ثبات در یک قدرت خرید خاص است، نه لزوماً برابری دقیق با یک ارز فیات.

مکانیزم: این استیبل کوین ها از طریق نرخ بازخرید پویا و مکانیزم های بازار آزاد به ثبات می رسند. پروتکل با تنظیم عرضه توکن بر اساس شاخص های اقتصادی داخلی و خارجی، تلاش می کند تا قدرت خرید توکن را در یک محدوده مشخص حفظ کند. به عنوان مثال، ممکن است نرخ بهره بازخرید (Redemption Rate) را تغییر دهد تا بر رفتار کاربران و در نتیجه عرضه و تقاضا تأثیر بگذارد.

مزایا: استقلال کامل از سیستم مالی سنتی، مقاوم در برابر سانسور. پتانسیل نوآوری در ایجاد واحدهای ارزش جدید.

معایب: جذابیت کمتر برای کاربران سنتی که به دنبال معادل دقیق دلار هستند. نوسانات بیشتر در مقایسه با استیبل کوین های دلاری. پیچیدگی بالا در درک و استفاده.

مثال: RAI (ریفلسکر فایننس) از پروتکل Reflexer Finance یک نمونه بارز استیبل کوین بدون پشتوانه است. RAI نه به ۱ دلار بلکه به یک دارایی مجازی داخلی پیوند خورده و با مکانیزم های کنترل الگوریتمی تلاش می کند تا قدرت خرید خود را حفظ کند.

مزایا و معایب استیبل کوین های غیرمتمرکز

استیبل کوین های غیرمتمرکز، مانند هر فناوری نوظهور، مجموعه ای از مزایا و معایب خاص خود را دارند که شناخت آن ها برای تصمیم گیری آگاهانه ضروری است.

مزایا:

• تمرکززدایی واقعی: مهم ترین مزیت، عدم وجود یک نقطه کنترل مرکزی است. این امر به معنای مقاومت بالا در برابر سانسور، عدم امکان فریز دارایی ها توسط نهاد ثالث، و حفظ حریم خصوصی کاربران است. هیچ دولتی یا شرکتی نمی تواند تراکنش ها را مسدود کند یا دارایی شما را توقیف کند.
• شفافیت بالا: تمامی تراکنش ها، مکانیزم های پشتوانه و ذخایر، به صورت عمومی و آنی در بلاکچین قابل مشاهده هستند. این شفافیت، نیاز به اعتماد به نهادهای مرکزی را از بین می برد و اطمینان خاطر بیشتری را برای کاربران فراهم می آورد.
• امنیت بالا: با فرض ممیزی صحیح قراردادهای هوشمند و عدم وجود باگ های امنیتی، این پروتکل ها می توانند امنیت بالایی را ارائه دهند. ماهیت بلاکچین و رمزنگاری، دارایی ها را در برابر دستکاری و حملات خارجی محافظت می کند.
• فرصت های کسب سود: استیبل کوین های غیرمتمرکز نقش محوری در اکوسیستم دیفای دارند. کاربران می توانند از آن ها برای وام دهی (Lending)، استیکینگ (Staking)، ییلد فارمینگ (Yield Farming) و سایر فعالیت های کسب سود استفاده کنند.
• دسترسی جهانی و بدون واسطه: هر کسی با دسترسی به اینترنت، می تواند بدون نیاز به حساب بانکی یا مجوز خاصی، به این دارایی ها دسترسی پیدا کند و از آن ها استفاده کند. این ویژگی به ویژه برای افرادی که به سیستم های مالی سنتی دسترسی ندارند، بسیار ارزشمند است.
• نوآوری و پتانسیل رشد: استیبل کوین های غیرمتمرکز در خط مقدم نوآوری های مالی قرار دارند و به طور مداوم با مکانیزم های جدید و بهبود یافته، به تکامل می رسند. آن ها ابزاری کلیدی برای آینده مالی غیرمتمرکز محسوب می شوند.

معایب:

• پیچیدگی فنی: استفاده و مدیریت استیبل کوین های غیرمتمرکز برای کاربران تازه کار می تواند چالش برانگیز باشد. مفاهیمی مانند وثیقه گذاری مضاعف، نسبت لیکویید شدن، مدیریت کلیدهای خصوصی و تعامل با قراردادهای هوشمند، نیازمند دانش فنی بیشتری است.
• ریسک های خاص مدل: هر مدل استیبل کوین غیرمتمرکز، ریسک های خاص خود را دارد. مدل های وثیقه گذاری شده با خطر لیکویید شدن وثیقه در نوسانات شدید بازار مواجه هستند. مدل های الگوریتمی، همانطور که در مورد UST دیدیم، ریسک سقوط کامل را در شرایط بحرانی دارند. مدل های مصنوعی نیز به پیچیدگی و کارایی استراتژی های هجینگ وابسته هستند.
• نقدشوندگی: در برخی از پروژه ها، به خصوص آن هایی که نوپا هستند، نقدشوندگی ممکن است کمتر از استیبل کوین های متمرکز باشد. این امر می تواند خرید و فروش مقادیر زیاد را با چالش مواجه کند.
• مقیاس پذیری: برخی مدل ها با چالش مقیاس پذیری در شبکه های بلاکچین مواجه هستند، که می تواند منجر به کارمزدهای بالا و سرعت پایین تراکنش ها در زمان اوج شلوغی شبکه شود.
• حملات امنیتی: باگ های موجود در کد قراردادهای هوشمند، حملات اوراکل ها یا نقص در طراحی پروتکل، می توانند منجر به از دست رفتن دارایی ها شوند. ممیزی های امنیتی دقیق و مداوم، برای کاهش این ریسک حیاتی است.
• چالش های حاکمیت DAO: تصمیم گیری در سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) می تواند پیچیده، زمان بر و گاهی مستعد حملات حاکمیتی (Governance Attacks) باشد، که ممکن است بر پایداری و عملکرد پروتکل تأثیر بگذارد.

تجربه فروپاشی استیبل کوین الگوریتمی UST در سال ۲۰۲۲ به وضوح نشان داد که طراحی مکانیزم های حفظ پگ در استیبل کوین های غیرمتمرکز، نیازمند دقت مهندسی بی نظیر و ارزیابی ریسک های بحرانی است. این رویداد، جامعه کریپتو را به سمت رویکردهای محتاطانه تر و مقاوم تر در برابر شوک سوق داد و اهمیت شفافیت و وثیقه گذاری کافی را دوچندان کرد.

برترین استیبل کوین های غیرمتمرکز

در دنیای رو به رشد دیفای، چندین استیبل کوین غیرمتمرکز برجسته ظهور کرده اند که هر یک با مکانیزم ها و ویژگی های منحصربه فرد خود، سهمی در اکوسیستم دارند. در ادامه به معرفی و بررسی مهم ترین آن ها می پردازیم:

دای (DAI)

DAI (دای) بی شک یکی از پیشگامان و پرکاربردترین استیبل کوین های غیرمتمرکز است که توسط پروتکل MakerDAO توسعه یافته. این استیبل کوین از مدل وثیقه گذاری مضاعف استفاده می کند؛ به این معنی که کاربران برای ضرب (Mint) DAI، باید مقدار بیشتری از رمزارزهای پذیرفته شده (مانند ETH, WBTC یا حتی USDC) را در قراردادهای هوشمند MakerDAO قفل کنند. این نسبت وثیقه گذاری، حاشیه امنی را در برابر نوسانات قیمت وثیقه فراهم می آورد و پایداری DAI را تضمین می کند.

دای به دلیل تمرکززدایی بالا، شفافیت کامل و مقاومت در برابر سانسور، به عنوان یک استاندارد در DeFi شناخته می شود. اما در مارس ۲۰۲۳، با ورشکستگی بانک سیلیکون ولی (SVB) و دی پگ شدن موقت USDC (که بخش قابل توجهی از پشتوانه DAI را تشکیل می داد)، DAI نیز برای مدتی پگ خود را از دست داد. این اتفاق منجر به تغییر استراتژی MakerDAO برای کاهش وابستگی به وثیقه های متمرکز و افزایش استفاده از وثیقه های کاملاً غیرمتمرکز شد تا در آینده در برابر چنین شوک هایی مقاوم تر باشد.

USDe (اتنا)

USDe محصول پروتکل اتنا (Ethena) است و به عنوان یک استیبل کوین مصنوعی (Synthetic Stablecoin) نوآورانه شناخته می شود. این پروژه با استفاده از استراتژی های پیچیده هجینگ دلتا (Delta Hedging) در بازارهای مشتقه، ثبات قیمت ۱:۱ با دلار را فراهم می کند. کاربران دارایی هایی مانند ETH یا BTC را سپرده گذاری می کنند و اتنا در ازای آن، پوزیشن های شورت در بازارهای آتی باز می کند تا ریسک نوسانات قیمتی دارایی پشتوانه را خنثی کند.

یکی از ویژگی های مهم اتنا، ارائه sUSDe است که یک دارایی پس اندازی محسوب می شود. کاربران با استیک کردن USDe خود، sUSDe دریافت می کنند که ارزش آن به مرور زمان افزایش می یابد و سود حاصل از استراتژی های پروتکل اتنا را به دارندگان خود منتقل می کند. USDe به دلیل کارایی سرمایه بالا و رشد سریع، مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.

ال یو اس دی (LUSD – Liquity)

LUSD استیبل کوین غیرمتمرکز پروتکل Liquity است که تنها با وثیقه گذاری اتریوم (ETH) قابل ضرب است. این پروتکل به دلیل نسبت وثیقه گذاری بسیار بهینه (حداقل ۱۱۰٪)، کارایی سرمایه بالایی ارائه می دهد. یکی از مزایای کلیدی LUSD، سیستم وام بدون بهره آن است؛ کاربران فقط یک کارمزد یک باره کوچک در زمان ضرب توکن پرداخت می کنند و بهره ای برای وام خود نمی پردازند.

پروتکل Liquity کاملاً غیرمتمرکز است و هیچ حاکمیت متمرکزی ندارد. تمام فرآیندها توسط قراردادهای هوشمند مدیریت می شوند و مکانیزم «استخر ثبات» (Stability Pool) به حفظ پگ LUSD کمک می کند. این ویژگی ها LUSD را به یک گزینه جذاب برای کسانی که به دنبال وام های کم هزینه و کاملاً غیرمتمرکز هستند، تبدیل کرده است.

جی اچ او (GHO – Aave)

GHO استیبل کوین جدیدی است که توسط پروتکل وام دهی محبوب Aave عرضه شده است. کاربران می توانند با وثیقه گذاری دارایی های دیجیتال خود (مانند ETH یا توکن AAVE) در پلتفرم آوه، GHO دریافت کنند. این مدل به کاربران امکان می دهد تا بدون فروش دارایی های اصلی خود، نقدینگی به دست آورند.

مهم ترین ویژگی GHO، یکپارچگی عمیق آن با اکوسیستم Aave است. نرخ بهره و پارامترهای GHO توسط حاکمیت DAO آوه تعیین می شود که تضمین کننده تمرکززدایی آن است. سود حاصل از بهره وام های GHO نیز به خزانه آوه واریز می شود که برای توسعه پروتکل و پاداش دهی به جامعه مورد استفاده قرار می گیرد. اعتبار Aave، GHO را به سرعت به یکی از استیبل کوین های محبوب در DeFi تبدیل کرده است.

اس یواس دی (sUSD – Synthetix)

sUSD استیبل کوین غیرمتمرکزی است که توسط پروتکل Synthetix صادر می شود و به عنوان یک دارایی مصنوعی (Synthetic Asset) شناخته می شود. کاربران با وثیقه گذاری توکن بومی Synthetix (SNX) می توانند sUSD را ضرب کنند. قیمت sUSD از طریق اوراکل های غیرمتمرکز چین لینک به دلار آمریکا پیوند می خورد.

ویژگی برجسته sUSD، قابلیت معامله بدون اسلیپیج (Slippage) با سایر دارایی های مصنوعی (Synths) در اکوسیستم Synthetix است. این امر آن را برای تریدرها و کسانی که به دنبال دسترسی به دارایی های سنتی (مانند سهام یا کالاها) در بستر بلاکچین هستند، جذاب می کند. sUSD همچنین نقدینگی بالایی در صرافی های غیرمتمرکز مانند Curve دارد و برای ییلد فارمینگ استفاده می شود.

میم (MIM – Magic Internet Money)

MIM یک استیبل کوین غیرمتمرکز است که توسط پروتکل Abracadabra.money صادر می شود. این پروتکل به کاربران اجازه می دهد تا با استفاده از «وثیقه های بهره زا» (Interest-Bearing Collateral) مانند توکن های استیک شده یا توکن های ییلد فارمینگ، MIM را ضرب کنند. این بدان معناست که کاربران می توانند نقدینگی دلاری دریافت کنند و در عین حال، از سودآوری دارایی های وثیقه ای خود نیز بهره مند شوند.

سازوکار منعطف MIM، آن را به یکی از پرکاربردترین استیبل کوین ها در استراتژی های پیچیده دیفای، مانند وام دهی و آربیتراژ، تبدیل کرده است. MIM در چندین بلاکچین مختلف در دسترس است و با طیف وسیعی از پروتکل های DeFi یکپارچه شده است.

یو اس دی دی (USDD)

USDD استیبل کوین الگوریتمی شبکه ترون (Tron) است که توسط سازمان خودگردان غیرمتمرکز TRON DAO Reserve مدیریت می شود. این استیبل کوین تلاش می کند تا با ترکیبی از مکانیزم الگوریتمی و پشتوانه ذخایر اضافی (بیت کوین، اتریوم، ترون)، ثبات خود را حفظ کند. این مدل هیبریدی، تلاشی برای بهبود نقاط ضعف مدل های تمام الگوریتمی مانند UST است.

مکانیزم حفظ پگ USDD شامل آربیتراژ بین USDD و توکن TRX (توکن بومی ترون) است. اگر USDD به زیر ۱ دلار سقوط کند، کاربران می توانند آن را با TRX به ارزش ۱ دلار مبادله کرده و USDD را بسوزانند. اگر قیمت از ۱ دلار فراتر رود، پروتکل USDD جدید ضرب کرده و TRX را می سوزاند. هدف این است که با انگیزه اقتصادی آربیتراژورها، قیمت همیشه نزدیک به ۱ دلار باقی بماند.

crvUSD (Curve)

crvUSD استیبل کوین غیرمتمرکز پروتکل Curve است که بر روی بلاکچین اتریوم راه اندازی شده و از مدل وثیقه گذاری مضاعف بهره می برد. ویژگی منحصربه فرد این استیبل کوین، استفاده از الگوریتم وام دهی و تصفیه به نام LLAMMA (Lending-Liquidating AMM Algorithm) است. LLAMMA در صورت کاهش ارزش وثیقه (معمولاً ETH) به زیر آستانه مشخص، به جای لیکویید کردن یکباره دارایی، آن را به صورت تدریجی به استیبل کوین تبدیل می کند. اگر قیمت وثیقه دوباره افزایش یابد، استیبل کوین به تدریج به وثیقه اصلی بازگردانده می شود. این مکانیزم به کاهش ریسک لیکویید شدن ناگهانی برای وام گیرندگان کمک می کند و نوسانات را مدیریت می کند.

کروسید به دلیل یکپارچگی عمیق با استخرهای نقدینگی Curve که یکی از بزرگترین صرافی های غیرمتمرکز برای استیبل کوین ها است، نقدینگی بسیار بالایی دارد و به ابزاری مهم برای فعالان DeFi تبدیل شده است.

مقایسه استیبل کوین های متمرکز و غیرمتمرکز

انتخاب بین استیبل کوین های متمرکز و غیرمتمرکز یک تصمیم مهم است که به نیازها، تحمل ریسک و اولویت های کاربر بستگی دارد. هر دو دسته مزایا و معایب خاص خود را دارند که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند.

استیبل کوین های متمرکز مانند تتر (USDT) و یواس دی کوین (USDC) به دلیل نقدشوندگی بسیار بالا، پذیرش گسترده در صرافی ها و پلتفرم های مختلف و سادگی استفاده، محبوبیت زیادی دارند. آن ها برای تریدرهایی که به سرعت نیاز به جابه جایی نقدینگی دارند یا می خواهند از نوسانات بازار در کوتاه مدت فرار کنند، گزینه های مناسبی هستند. اما، وابستگی به نهادهای مرکزی، شفافیت محدود ذخایر و به خصوص ریسک فریز شدن دارایی ها به دلیل تحریم های بین المللی، معایب بزرگی برای کاربران خاصی (مانند ایرانیان) محسوب می شود.

در مقابل، استیبل کوین های غیرمتمرکز مانند DAI، USDe و LUSD با ارائه تمرکززدایی واقعی، مقاومت در برابر سانسور و شفافیت کامل بر روی بلاکچین، به عنوان جایگزین هایی ایده آل برای کسانی که به اصول بلاکچین و استقلال مالی باور دارند، شناخته می شوند. این استیبل کوین ها به ویژه برای نگهداری بلندمدت دارایی ها و تعامل با پروتکل های DeFi که نیازمند ابزارهای کاملاً غیرمتمرکز هستند، مناسب اند. با این حال، آن ها ممکن است از نظر نقدشوندگی در مقایسه با همتایان متمرکز کمتر باشند و استفاده از آن ها به دانش فنی بیشتری نیاز دارد.

برای کاربران ایرانی، که همواره با دغدغه تحریم و مسدود شدن دارایی ها روبه رو هستند، استیبل کوین های غیرمتمرکز می توانند راهکاری امن تر برای حفظ ارزش پول و انتقال نقدینگی باشند. انتخاب بهترین گزینه نیازمند ارزیابی دقیق ریسک ها و مزایای هر پروتکل، با توجه به نیازهای فردی و سطح آشنایی با فناوری است. برای سرمایه گذاری دلاری و حفظ ارزش، هر دو نوع می توانند کاربرد داشته باشند، اما برای نقل و انتقالات بین المللی بزرگ، پرهیز از تتر و انتخاب گزینه های غیرمتمرکز می تواند هوشمندانه تر باشد.

آینده استیبل کوین های غیرمتمرکز

آینده استیبل کوین های غیرمتمرکز با پتانسیل های بی شماری درهم آمیخته است، زیرا آن ها ستون فقرات اکوسیستم رو به رشد مالی غیرمتمرکز (DeFi) را تشکیل می دهند. با افزایش آگاهی عمومی نسبت به ریسک های متمرکزسازی و نیاز فزاینده به ابزارهای مالی مقاوم در برابر سانسور، انتظار می رود که پذیرش و توسعه این دارایی ها در سال های آتی شتاب بیشتری بگیرد.

یکی از روندهای کلیدی، «نوآوری در مکانیزم ها» است. پس از درس های آموخته شده از فروپاشی UST، پروژه ها به سمت طراحی مدل های هیبریدی پیشرفته تر و مقاوم تر حرکت می کنند. این مدل ها تلاش می کنند تا از ترکیب نقاط قوت وثیقه گذاری مضاعف، الگوریتم های هوشمند و ابزارهای مالی مشتقه بهره ببرند. همچنین، همگرایی با Liquid Staking Derivatives (LSDs) می تواند مکانیزم های وثیقه گذاری را کارآمدتر کرده و فرصت های جدیدی برای کسب سود پایدار فراهم آورد.

«چالش های رگولاتوری» نیز نقش مهمی در شکل گیری آینده استیبل کوین ها خواهد داشت. دولت ها و نهادهای نظارتی در سراسر جهان به دنبال راهی برای قانون گذاری این بازار هستند. در حالی که این رگولاتوری می تواند محدودیت هایی برای استیبل کوین های متمرکز ایجاد کند، ممکن است به عنوان یک کاتالیزور برای رشد استیبل کوین های غیرمتمرکز عمل کند، زیرا آن ها به طور ذاتی با اصول شفافیت و عدم وابستگی به نهادهای مرکزی، سازگارتر هستند.

«افزایش پذیرش در پرداخت ها و کاربردهای فراتر از دیفای» نیز از چشم اندازهای مهم آینده است. با بهبود مقیاس پذیری بلاکچین ها و توسعه رابط های کاربری ساده تر، استیبل کوین های غیرمتمرکز می توانند به ابزاری برای پرداخت های روزمره، حواله های بین المللی و حتی به عنوان واحد ارزش در اقتصادهای نوظهور تبدیل شوند. آن ها پتانسیل ارائه خدمات مالی فراگیر را برای میلیاردها نفر در سراسر جهان دارند که به سیستم بانکی سنتی دسترسی ندارند.

با این حال، چالش هایی مانند امنیت قراردادهای هوشمند، بهینه سازی مکانیزم های کنترل ریسک در شرایط نوسانات شدید بازار، و چالش های حاکمیت DAO برای تصمیم گیری های سریع و مؤثر، همچنان باید به خوبی مدیریت شوند. موفقیت در این زمینه ها، تعیین کننده جایگاه نهایی استیبل کوین های غیرمتمرکز در آینده سیستم مالی جهانی خواهد بود.

جمع بندی

استیبل کوین های غیرمتمرکز، بیش از صرف یک ابزار مالی، نمایانگر گامی رو به جلو در تحقق آرمان های تمرکززدایی و استقلال مالی در دنیای ارزهای دیجیتال هستند. این دارایی های دیجیتال با هدف ارائه ثبات قیمت، در عین حال که از ویژگی های اساسی بلاکچین مانند شفافیت و مقاومت در برابر سانسور بهره می برند، راه حلی حیاتی برای مقابله با نوسانات بازار و ریسک های متمرکزسازی ارائه می دهند. از مدل های وثیقه گذاری مضاعف مانند DAI گرفته تا نوآوری های مصنوعی چون USDe و الگوریتم های هیبریدی مثل USDD، هر یک با نقاط قوت و ضعف خاص خود، به تنوع و پایداری این اکوسیستم کمک می کنند.

تجربه های گذشته، به ویژه فروپاشی UST، درس های ارزشمندی را به همراه داشت و نیاز به طراحی دقیق، ممیزی های امنیتی قوی و حاکمیت هوشمندانه را برجسته کرد. برای کاربران، به ویژه در مناطق تحت تحریم، استیبل کوین های غیرمتمرکز جایگزینی مطمئن و مقاوم در برابر فریز دارایی ها فراهم می آورند که امکان حفظ کنترل کامل بر سرمایه را می دهد. در نهایت، آگاهی عمیق از مکانیزم های هر پروتکل، مزایا و معایب آن، و درک ریسک های احتمالی، برای انتخاب آگاهانه و سرمایه گذاری هوشمندانه در این حوزه نویدبخش، امری ضروری است. این دارایی ها، با ادامه روند نوآوری و بلوغ، پتانسیل دارند تا نقش محوری تری در آینده مالی غیرمتمرکز ایفا کنند.

سوالات متداول

بهترین جایگزین تتر برای کاربران ایرانی کدام است؟

با توجه به تحریم های بین المللی علیه ایران و ریسک بالای بلوکه شدن دارایی ها در استیبل کوین های متمرکز مانند تتر، برای انتقال نقدینگی دلاری و حفظ امنیت، استیبل کوین های غیرمتمرکز مانند DAI (دای) یا USDe (اتنا) گزینه های امن تر و مطمئن تری محسوب می شوند.

تفاوت اصلی استیبل کوین های متمرکز و غیرمتمرکز چیست؟

تفاوت اصلی در مدیریت و پشتوانه آن ها است. استیبل کوین های متمرکز توسط یک نهاد مرکزی (شرکت) مدیریت شده و معمولاً با ارزهای فیات در حساب های بانکی پشتیبانی می شوند، که ریسک سانسور و شفافیت محدود را به همراه دارد. اما استیبل کوین های غیرمتمرکز توسط قراردادهای هوشمند و سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) مدیریت می شوند و پشتوانه آن ها رمزارزها، الگوریتم ها یا ترکیبی از آن ها است که بر روی بلاکچین شفاف و مقاوم در برابر سانسور است.

آیا استیبل کوین های غیرمتمرکز امنیت کافی دارند؟

استیبل کوین های غیرمتمرکز به دلیل استفاده از قراردادهای هوشمند و بلاکچین، از امنیت بالایی برخوردارند. با این حال، آن ها نیز با ریسک هایی مانند باگ های کدنویسی، حملات اوراکل ها، مشکلات طراحی الگوریتم (مانند فروپاشی UST) و ریسک لیکویید شدن وثیقه مواجه هستند. برای اطمینان از امنیت، ممیزی های امنیتی دقیق و انتخاب پروتکل های معتبر و تثبیت شده توصیه می شود.

مهم ترین مزیت استفاده از استیبل کوین های غیرمتمرکز چیست؟

مهم ترین مزیت، تمرکززدایی واقعی و مقاومت در برابر سانسور است. این ویژگی به کاربران امکان می دهد تا کنترل کامل دارایی های خود را بدون وابستگی به هیچ نهاد مرکزی حفظ کنند و از آزادی مالی بیشتری بهره مند شوند.

ثبات قیمت در استیبل کوین های غیرمتمرکز چطور حفظ می شود؟

ثبات قیمت از طریق مکانیزم های مختلفی حفظ می شود: از جمله وثیقه گذاری مضاعف (قفل کردن رمزارزهای با ارزش بالاتر به عنوان پشتوانه)، الگوریتم های تعدیل عرضه و تقاضا (ضرب یا سوزاندن توکن برای حفظ قیمت)، و استراتژی های هجینگ دلتا با استفاده از ابزارهای مالی مشتقه. همچنین، اوراکل های قیمتی دقیق نقش حیاتی در فراهم آوردن داده های لازم برای این مکانیزم ها دارند.

استیبل کوین الگوریتمی چیست و چرا UST شکست خورد؟

استیبل کوین الگوریتمی برای حفظ پگ خود به جای وثیقه مستقیم، از الگوریتم های نرم افزاری برای تنظیم عرضه و تقاضا استفاده می کند. UST (استیبل کوین پروژه ترا) شکست خورد زیرا الگوریتم آن در مواجهه با فشار فروش شدید و از دست رفتن اعتماد، نتوانست پگ خود را حفظ کند و وارد یک مارپیچ مرگ شد که منجر به سقوط کامل آن گردید. این شکست به دلیل ضعف در طراحی مکانیزم های دفاعی در شرایط بحرانی بود.

چگونه می توانم استیبل کوین غیرمتمرکز خریداری کنم؟

برای خرید استیبل کوین غیرمتمرکز، می توانید به صرافی های ارز دیجیتال غیرمتمرکز (DEX) مانند یونی سواپ (Uniswap) یا کرو (Curve) مراجعه کنید. همچنین برخی صرافی های متمرکز نیز امکان معامله این استیبل کوین ها را فراهم می کنند. پس از خرید، می توانید آن ها را در کیف پول های غیرحضانتی (مانند متامسک) ذخیره کنید.