به گزارش خبرگزاری اسخاج، براساس تجزیه وتحلیل صدها نمونه از پرندگان حفظ شده از مجموعه های موزه در سراسر جهان، دانشمندان دریافتند که مجموعه خاصی از الگوها در پرها وجود دارد که به پرندگان قدرت پرواز می بخشد.
براساس گزارش مجله اسخاج، این قوانین تازه کشف شده به دانشمندان اجازه می دهد تا بهتر پیش بینی کنند که کدام دایناسورها نیز می توانند پرواز کنند.
«جینگمی اوکانر»، دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی فیلد، می گوید: «دایناسورهای تروپودا (که پرندگان بازمانده آنها هستند)، یکی از موفق ترین نسل های مهره داران در سیاره ما هستند. یکی از دلایل موفقیت آنها، قدرت پرواز آنهاست. یکی از دلایل دیگر احتمالاً پرهای آنها است، زیرا ساختارهای همه کاره ای دارند.»
داده های جدید دانشمندان می تواند برخی از بحث های دیرینه شناسی قدیمی را درمورد اینکه آیا پرواز در دایناسورها در بیش از یک مورد تکامل یافته است، حل کند.
الگوی پرها
«یوسف کیات»، پرنده شناس موزه تاریخ طبیعی، با بررسی پرهای بال 346 گونه مختلف پرنده از موزه های سراسر جهان، روند جالبی را کشف کرد. از ریزترین مرغ مگس خوار گرفته تا خشن ترین عقاب، همه پرندگان با قابلیت پرواز دارای 9 تا 11 پر پرواز نامتقارن به نام پرهای اولیه بودند.
اما تعداد پرهای اولیه در پرندگان بدون قابلیت پرواز بسیار متفاوت بود. شترمرغ ها کاملاً فاقد آنها هستند، درحالی که پنگوین ها 40 پر اولیه دارند.
کیات می گوید: «واقعاً شگفت آور است که با سبک های پروازی بسیار زیادی که می توانیم در پرندگان مدرن پیدا کنیم، همه آنها در این ویژگی مشترک هستند که بین نه تا یازده پر اولیه دارند و من تعجب کردم که هیچکس قبلاً این الگو را پیدا نکرده است.»
تعداد و تقارن پرهای اولیه و تناسب دقیق بال ها، ظرفیت پرواز همه پرندگان مدرن را نشان می دهد که می شناسیم.
با نگاهی به فسیل هایی با قدمت 160 میلیون سال، محققان متوجه شدند که کدام اجداد پرندگان دارای این ویژگی ها بوده اند و بنابراین احتمالاً قادر به پرواز بوده اند. کیات و اوکانر از بین 35 گونه مختلف پرنده منقرض شده ، برخی را شناسایی کردند که پرهای مناسبی برای پرواز داشتند و برخی دیگر هم نداشتند.
پیش بینی دایناسورهایی با توانایی پرواز
پرندگان پروازی احتمالی شامل آرکیوپتریکس است که به عنوان یکی از اولین حیوانات پرنده مانند شناخته می شود. درحالی که بحث بر سر رابطه واقعی بین آرکیوپتریکس و پرندگان وجود دارد، دایناسورهای کوچک چهاربال به نام میکروراپتور نیز این ویژگی ها را داشتند، علیرغم اینکه اصلاً به طور مستقیم با پرندگان مرتبط نیستند.
اوکانر توضیح می دهد: «اخیراً دانشمندان متوجه شدند که پرندگان، تنها دایناسورهای پرنده نیستند.»
به طور عجیبی، کایودیپتریکس دارای تعداد صحیح پرهای اولیه بود، اما آنها تقریباً متقارن بودند و احتمال پرواز را رد می کردند. محققان حدس می زنند که جد کایودیپتریکس به احتمال زیاد قادر به پرواز بوده است اما این گونه از آن زمان این توانایی را از دست داده است.
اوکانر می گوید: «به نظر می رسد نتایج ما در اینجا نشان می دهد که پرواز فقط یک بار در دایناسورها تکامل یافته است.»
تجزیه وتحلیل آنها نشان می دهد که آناتومی موردنیاز برای پرواز در گونه ای، که اجداد همه این گروه های پردارشکارگران قبل از تنوع آنها است، تکامل یافته است. برخی مانند کایودیپتریکس پرندگان بدون پرواز شدند. گونه دیگری مانند میکروراپتور قابلیت پرواز خود را حفظ کردند اما به بخشی از یک بن بست تکاملی رسیدند. برخی دیگر هم به پرندگان مدرن تبدیل شدند.
کیات و اوکانر به این هم اشاره می کنند که بررسی آنها در دایناسورها تنها براساس داده های اسکلتی است. آنها در مقاله خود می نویسند: «ما استدلال می کنیم که ارزیابی پتانسیل پرواز در پناراپتورهای غیر پرنده، بدون بررسی ساختار پرهایی که خود بال را تشکیل می دهند غیرممکن است.»
آنها معتقدند که ما مراحل اولیه تکامل بال را، با بررسی سوابق فسیلی خود نادیده می گیریم، بنابراین بعید است که این حرف آخر در بحث باشد.
227227
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دانشمندان در پرهای پرندگان یک الگوی باستانی پنهان کشف کردند!" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دانشمندان در پرهای پرندگان یک الگوی باستانی پنهان کشف کردند!"، کلیک کنید.