همه چیز درباره بیت کوین

بیت کوین نوعی پول الکترونیکی غیرمتمرکز است که در سال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکاموتو معرفی شد و بر پایه معماری بلاکچین کار می کند تا تراکنش های امنی فراهم آورد.

ظهور بیت کوین نقطه عطفی در تاریخ مالی و فناوری بود. این پدیده نوظهور که به عنوان اولین و شناخته شده ترین ارز دیجیتال مطرح شد مفهوم پول و مبادلات مالی را به چالش کشید. بیت کوین با معرفی سیستمی همتا به همتا (Peer-to-Peer) و حذف واسطه های سنتی مانند بانک ها امکان انجام تراکنش ها را به صورت مستقیم میان کاربران فراهم آورد. این نوآوری بر بستر یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاکچین بنا شده که شفافیت امنیت و مقاومت در برابر دستکاری را تضمین می کند. درک کامل بیت کوین نیازمند بررسی دقیق ابعاد مختلف آن از تعریف و تاریخچه گرفته تا معماری فنی و مزایای آن است. این مقاله به بررسی جامع این جنبه ها می پردازد تا تصویری روشن از این پدیده انقلابی ارائه دهد.

تعریف بیت کوین

بیت کوین یک شکل از پول دیجیتال یا ارز رمزنگاری شده است. این بدان معناست که وجود فیزیکی ندارد و تنها در قالب داده های دیجیتال مبادله می شود. برخلاف پول های سنتی مانند دلار یا یورو که توسط بانک های مرکزی کنترل می شوند بیت کوین کاملاً غیرمتمرکز عمل می کند.

مفهوم اصلی بیت کوین بر پایه یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا استوار است. این سیستم اجازه می دهد تا پرداخت ها مستقیماً بین دو طرف و بدون نیاز به هیچ واسطه مالی انجام شود. واحد اصلی بیت کوین با نماد BTC نمایش داده می شود اما می توان واحدهای کوچکتری از آن مانند ساتوشی (Satoshi) که کوچکترین واحد بیت کوین و برابر با یک صد میلیونیم بیت کوین است را نیز مبادله کرد.

تعریف بیت کوین فراتر از صرفاً یک واحد پولی است؛ آن یک پروتکل یک شبکه و یک نرم افزار است که همگی با هم کار می کنند تا این سیستم پولی را امکان پذیر سازند. تراکنش های بیت کوین در یک دفتر کل عمومی و توزیع شده ثبت می شوند که برای همه قابل مشاهده است اما هویت واقعی کاربران پشت آدرس های بیت کوین معمولاً ناشناس یا مستعار باقی می ماند. این ترکیب از ویژگی های دیجیتال غیرمتمرکز بودن و شفافیت دفتر کل بیت کوین را از اشکال سنتی پول و حتی سایر سیستم های پرداخت الکترونیکی متمایز می کند.

بیت کوین نوعی پول الکترونیکی

بیت کوین را می توان به درستی نوعی پول الکترونیکی یا پول دیجیتال دانست اما با تفاوت های اساسی نسبت به آنچه پیش از آن به عنوان پول الکترونیکی می شناختیم. پول الکترونیکی سنتی معمولاً نمایانگر ارزش معادل پول فیات (مانند موجودی حساب بانکی که به صورت دیجیتال نمایش داده می شود) است و مبادله آن همچنان نیازمند واسطه های متمرکز مانند بانک ها یا شرکت های پرداخت است.

در مقابل بیت کوین خود یک واحد پولی مستقل است که وجود فیزیکی ندارد و تنها به صورت الکترونیکی متولد و منتقل می شود. ماهیت الکترونیکی بیت کوین به آن امکان می دهد تا به سرعت و به راحتی در سراسر جهان منتقل شود بدون محدودیت های جغرافیایی یا زمانی که اغلب با سیستم های مالی سنتی همراه است. این ویژگی آن را به ابزاری قدرتمند برای پرداخت های بین المللی و تجارت الکترونیک تبدیل کرده است.

تفاوت کلیدی در این است که در بیت کوین انتقال ارزش به صورت مستقیم و بدون نیاز به یک نهاد مرکزی برای تأیید یا پردازش انجام می شود. این امر به لطف فناوری زیربنایی آن یعنی بلاکچین امکان پذیر می شود. بلاکچین اطمینان حاصل می کند که تراکنش ها معتبر هستند و مشکل دوبار خرج کردن (double-spending) که یکی از چالش های اصلی پول دیجیتال پیش از بیت کوین بود حل شود.

بنابراین در حالی که بیت کوین یک نوع پول الکترونیکی است ساختار غیرمتمرکز و فناوری نوآورانه آن آن را در دسته ای کاملاً جدید از دارایی های دیجیتال قرار می دهد که فراتر از صرفاً نمایش دیجیتالی پول سنتی عمل می کند.

تاریخچه بیت کوین

داستان بیت کوین با انتشار یک وایت پیپر (Whitepaper) یا مقاله سفید در اکتبر سال ۲۰۰۸ آغاز شد. این مقاله با عنوان بیت کوین: یک سیستم پول نقد الکترونیکی همتا به همتا توسط فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو منتشر شد. این مقاله اصول و معماری فنی سیستمی را تشریح می کرد که امکان انتقال پول دیجیتال را بدون نیاز به هیچ نهاد مرکزی فراهم می آورد.

چند ماه پس از انتشار وایت پیپر در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۰۹ شبکه بیت کوین راه اندازی شد. این اتفاق با استخراج اولین بلوک در بلاکچین بیت کوین معروف به بلوک جنسیس (Genesis Block) رقم خورد. ساتوشی ناکاموتو خود اولین ماینر شبکه بود و ۵۰ بیت کوین پاداش استخراج این بلوک را دریافت کرد.

در ابتدا بیت کوین تنها مورد توجه گروه کوچکی از علاقه مندان به رمزنگاری و فناوری قرار داشت. اولین تراکنش واقعی بیت کوین که ارزش ملموسی پیدا کرد در ماه می ۲۰۱۰ رخ داد زمانی که یک برنامه نویس به نام لازلو هانیکز (Laszlo Hanyecz) ۱۰,۰۰۰ بیت کوین را برای خرید دو پیتزا پرداخت کرد. این رویداد به روز پیتزای بیت کوین معروف شد و نشانه ای اولیه از کاربرد واقعی این ارز دیجیتال بود.

در سال های اولیه ارزش بیت کوین بسیار ناچیز بود و نوسانات زیادی داشت. با این حال به تدریج توجه بیشتری را به خود جلب کرد و صرافی های اولیه برای خرید و فروش آن شکل گرفتند. ساتوشی ناکاموتو در حدود سال ۲۰۱۱ از فعالیت در پروژه کناره گیری کرد و توسعه بیت کوین را به جامعه سپرد. از آن زمان بیت کوین مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده با دوره های رشد انفجاری در ارزش توجه رسانه ای گسترده بحث های نظارتی و پذیرش فزاینده توسط کسب وکارها و سرمایه گذاران در سراسر جهان.

ساتوشی ناکاموتو خالق بیت کوین

ساتوشی ناکاموتو نامی است که با خلق بیت کوین گره خورده است اما هویت واقعی پشت این نام همچنان یک راز باقی مانده است. ساتوشی ناکاموتو خالق وایت پیپر بیت کوین بود و نرم افزار اولیه کلاینت بیت کوین را پیاده سازی کرد. او تا حدود سال ۲۰۱۱ در توسعه و بهبود پروتکل بیت کوین فعال بود و با سایر توسعه دهندگان از طریق ایمیل و انجمن های آنلاین در ارتباط بود.

فعالیت های ساتوشی شامل استخراج بلوک های اولیه پاسخ به سوالات کاربران و توسعه کد بود. با این حال در اواسط سال ۲۰۱۱ او به تدریج از پروژه کناره گیری کرد و ارتباط خود را با جامعه قطع نمود. آخرین پیام عمومی شناخته شده از او در آوریل ۲۰۱۱ بود. دلیل این کناره گیری و هویت واقعی او هرگز به طور قطعی مشخص نشد و تبدیل به یکی از بزرگترین معماها در دنیای فناوری شده است.

تئوری های مختلفی در مورد هویت ساتوشی ناکاموتو وجود دارد؛ برخی معتقدند او یک فرد تنها است در حالی که برخی دیگر احتمال می دهند که ساتوشی نام مستعار گروهی از افراد باشد. افراد مختلفی در طول سال ها به عنوان ساتوشی ناکاموتو معرفی شده اند اما هیچ کدام نتوانسته اند مدارک قانع کننده ای برای اثبات ادعای خود ارائه دهند یا جامعه بیت کوین هویت آن ها را به رسمیت بشناسد.

عدم شناسایی هویت واقعی ساتوشی ناکاموتو به نوعی با ماهیت غیرمتمرکز بیت کوین همخوانی دارد. این پدیده نشان می دهد که یک سیستم می تواند مستقل از خالق یا رهبر مرکزی خود به حیات و توسعه ادامه دهد. میراث ساتوشی ناکاموتو نه در شخص او بلکه در کدی است که نوشت و سیستمی که بنیان گذاشت؛ سیستمی که توانست بدون نیاز به اعتماد به یک نهاد مرکزی به فعالیت خود ادامه دهد.

هدف از ایجاد بیت کوین

هدف اصلی که ساتوشی ناکاموتو را به سمت خلق بیت کوین سوق داد ایجاد یک سیستم پول نقد الکترونیکی بود که کاملاً همتا به همتا عمل کند و نیازی به واسطه نداشته باشد. وایت پیپر بیت کوین به وضوح این هدف را بیان می کند: حل مشکل دوبار خرج کردن بدون نیاز به یک نهاد متمرکز قابل اعتماد. پیش از بیت کوین سیستم های پول دیجیتال یا متمرکز بودند (مانند پی پال) یا با مشکل دوبار خرج کردن مواجه می شدند.

یکی از انگیزه های مهم پشت این ایده بی اعتمادی به نهادهای مالی سنتی و دولت ها بود به ویژه در پس زمینه بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸. ساتوشی در پیام اولیه خود در بلوک جنسیس بیت کوین به تیتر روزنامه تایمز اشاره کرد که مربوط به کمک مالی دولت بریتانیا به بانک ها بود. این اشاره به عنوان نمادی از نارضایتی از سیستم بانکی متمرکز و نقش آن در بحران های مالی تلقی می شود.

بنابراین هدف فراتر از صرفاً ایجاد یک روش پرداخت جدید بود. بیت کوین به دنبال ارائه جایگزینی برای سیستم مالی سنتی بود که در آن کنترل پول از دست بانک های مرکزی و دولت ها خارج شده و به دست کاربران عادی سپرده شود. این سیستم باید در برابر سانسور مقاوم شفاف و برای هر کسی با دسترسی به اینترنت قابل دسترس باشد.

اهداف دیگر شامل کاهش هزینه های تراکنش به خصوص برای پرداخت های بین المللی و افزایش حریم خصوصی کاربران (هرچند بیت کوین کاملاً ناشناس نیست بلکه شبه ناشناس است) بود. در مجموع هدف بیت کوین ایجاد یک سیستم پولی مستقل مقاوم و عادلانه تر بود که کنترل آن در دست هیچ نهاد واحدی نباشد و به کاربران امکان مدیریت مستقیم دارایی های خود را بدهد.

بیت کوین به عنوان نخستین ارز دیجیتال

اهمیت بیت کوین در دنیای ارزهای دیجیتال در جایگاه آن به عنوان اولین نمونه موفق از این فناوری است. اگرچه تلاش هایی برای ایجاد پول دیجیتال پیش از بیت کوین وجود داشت (مانند دیجی کش یا بی مانی) اما هیچ کدام نتوانستند به موفقیت یا پذیرش گسترده ای دست یابند. چالش اصلی این تلاش های پیشین مسئله دوبار خرج کردن و نیاز به یک نهاد مرکزی برای حل این مشکل بود.

بیت کوین با معرفی مفهوم بلاکچین و سازوکار اجماع اثبات کار (Proof-of-Work) راه حلی نوآورانه برای این چالش ها ارائه داد. بلاکچین به عنوان یک دفتر کل توزیع شده و غیرقابل تغییر عمل می کند که تمام تراکنش ها در آن ثبت می شوند. سازوکار اثبات کار تضمین می کند که هیچ کس نتواند بدون صرف هزینه محاسباتی عظیم و ناممکن سابقه تراکنش ها را دستکاری کرده یا یک واحد بیت کوین را بیش از یک بار خرج کند.

این موفقیت فنی بیت کوین را به الگویی برای هزاران ارز دیجیتال دیگری تبدیل کرد که پس از آن ظهور کردند و اغلب از مفاهیم و معماری بیت کوین الهام گرفتند. ظهور بیت کوین جرقه ای برای آغاز یک انقلاب در حوزه فناوری مالی (FinTech) و دارایی های دیجیتال بود. آن اثبات کرد که امکان ایجاد یک سیستم پولی غیرمتمرکز و امن وجود دارد.

علاوه بر این بیت کوین به عنوان اولین بزرگترین و شناخته شده ترین ارز دیجیتال نقش مهمی در آگاهی عمومی و پذیرش فناوری بلاکچین ایفا کرده است. بسیاری از مردم برای اولین بار از طریق بیت کوین با مفهوم ارزهای دیجیتال و پتانسیل های آن ها آشنا شدند. میراث بیت کوین تنها در ارزش بازار آن نیست بلکه در نقشی است که به عنوان پیشگام و الهام بخش برای کل اکوسیستم ارزهای دیجیتال ایفا کرده است.

غیرمتمرکز بودن بیت کوین

یکی از ویژگی های بنیادین و انقلابی بیت کوین ماهیت غیرمتمرکز آن است. غیرمتمرکز بودن به این معناست که هیچ نهاد شرکت یا فرد واحدی کنترل شبکه بیت کوین را در اختیار ندارد. این ویژگی تضاد مستقیمی با سیستم های مالی سنتی دارد که تحت کنترل بانک های مرکزی دولت ها و موسسات مالی بزرگ هستند.

در شبکه بیت کوین تصمیم گیری ها و عملیات حیاتی مانند تأیید تراکنش ها صدور واحدهای جدید و نگهداری از دفتر کل (بلاکچین) توسط یک شبکه گسترده از کامپیوترها در سراسر جهان انجام می شود. این کامپیوترها که به آن ها گره (Node) گفته می شود همگی یک کپی از بلاکچین را نگهداری می کنند و در فرآیند تأیید تراکنش ها مشارکت دارند.

ماینرها که زیرمجموعه ای از گره ها هستند با حل مسائل پیچیده محاسباتی (اثبات کار) بلوک های جدید حاوی تراکنش ها را به بلاکچین اضافه می کنند. این فرآیند نیازمند صرف انرژی و قدرت محاسباتی است و به عنوان مکانیزم اجماع شبکه عمل می کند. هیچ ماینر یا گروهی از ماینرها نمی توانند به تنهایی شبکه را کنترل کنند زیرا برای ایجاد تغییرات مخرب نیاز به کنترل بخش عمده ای از قدرت محاسباتی شبکه (حمله ۵۱ درصدی) دارند که بسیار پرهزینه و دشوار است.

غیرمتمرکز بودن بیت کوین مزایای متعددی دارد. اولاً آن را در برابر سانسور مقاوم می سازد؛ هیچ دولت یا نهادی نمی تواند به راحتی شبکه را تعطیل کرده یا جلوی انجام تراکنش ها را بگیرد. ثانیاً نیاز به اعتماد به یک واسطه را از بین می برد؛ کاربران برای انجام تراکنش ها نیازی به اعتماد به بانک یا پردازشگر پرداخت ندارند. ثالثاً امنیت شبکه را افزایش می دهد زیرا هیچ نقطه شکست واحدی وجود ندارد که بتوان با حمله به آن کل سیستم را مختل کرد.

معماری شبکه بیت کوین بلاکچین

قلب تپنده شبکه بیت کوین فناوری بلاکچین است. بلاکچین بیت کوین در واقع یک دفتر کل عمومی و توزیع شده است که تمامی تراکنش های بیت کوین از زمان آغاز به کار شبکه در آن ثبت شده اند. این دفتر کل به صورت زنجیره ای از بلوک ها سازماندهی شده است.

هر بلوک در بلاکچین حاوی مجموعه ای از تراکنش های تأیید شده است. این بلوک ها به ترتیب زمانی ایجاد شده و به انتهای زنجیره اضافه می شوند. ارتباط بین بلوک ها از طریق هش رمزنگاری (Cryptographic Hash) برقرار می شود. هر بلوک شامل هش بلوک قبلی خود است به این ترتیب یک زنجیره پیوسته و غیرقابل تغییر ایجاد می شود. اگر کسی بخواهد اطلاعات یک بلوک قدیمی تر را دستکاری کند هش آن بلوک تغییر می کند و چون هش بلوک قبلی در بلوک بعدی ثبت شده این تغییر به سرعت در تمام زنجیره پخش می شود و نامعتبر بودن آن بلوک و بلوک های بعدی را مشخص می کند.

فرآیند اضافه کردن بلوک های جدید به زنجیره توسط ماینرها انجام می شود. ماینرها از قدرت محاسباتی خود برای حل یک مسئله رمزنگاری پیچیده استفاده می کنند که بخشی از سازوکار اثبات کار است. اولین ماینری که مسئله را حل کند حق اضافه کردن بلوک جدید حاوی تراکنش های تأیید شده را به بلاکچین پیدا می کند و در ازای آن پاداش (بیت کوین های جدید و کارمزد تراکنش ها) دریافت می کند. این فرآیند نه تنها بلوک های جدید را ایجاد می کند بلکه امنیت شبکه را نیز تأمین می کند.

بلاکچین در تمامی گره های شبکه بیت کوین کپی و ذخیره می شود. این توزیع بودن به این معنی است که هیچ نقطه مرکزی برای نگهداری داده ها وجود ندارد و دستکاری آن بسیار دشوار می شود زیرا مهاجم باید همزمان اکثریت گره ها را تغییر دهد که عملاً غیرممکن است. شفافیت بلاکچین نیز به این معناست که هر کسی می تواند تاریخچه کامل تراکنش ها را مشاهده کند هرچند هویت واقعی افراد پشت آدرس ها مشخص نیست.

مزایای بیت کوین

بیت کوین به واسطه طراحی منحصربه فرد و فناوری زیربنایی خود مزایای قابل توجهی نسبت به سیستم های مالی سنتی و حتی سایر دارایی ها ارائه می دهد. این مزایا شامل امنیت بالا هزینه های تراکنش بالقوه پایین تر غیرمتمرکز بودن شفافیت مقاومت در برابر سانسور و دسترسی جهانی است.

یکی از مهم ترین مزایای بیت کوین امنیت آن است که ناشی از قدرت محاسباتی شبکه و ماهیت رمزنگاری بلاکچین است. این امنیت باعث می شود دستکاری تراکنش ها یا ایجاد واحدهای جعلی بیت کوین عملاً غیرممکن باشد. مزیت دیگر امکان انجام تراکنش ها به صورت همتا به همتا است که نیاز به واسطه ها را از بین می برد و سرعت و کارایی را افزایش می دهد به خصوص در پرداخت های فرامرزی.

بیت کوین به دلیل غیرمتمرکز بودن در برابر کنترل و دستکاری توسط دولت ها یا نهادهای متمرکز مقاوم است. این ویژگی آن را به ابزاری جذاب برای افرادی تبدیل می کند که نگران تورم مصادره دارایی یا محدودیت های مالی هستند. شفافیت بلاکچین نیز یک مزیت است زیرا هر کسی می تواند صحت تراکنش ها را بررسی کند هرچند حریم خصوصی کاربران نیز تا حدودی حفظ می شود.

علاوه بر این عرضه کل بیت کوین محدود به ۲۱ میلیون واحد است که آن را در برابر تورم ناشی از چاپ پول بی رویه مقاوم می سازد. این محدودیت عرضه همراه با افزایش تقاضا می تواند بر ارزش آن تأثیر بگذارد. در نهایت بیت کوین به هر کسی با دسترسی به اینترنت اجازه می دهد تا در سیستم مالی جهانی شرکت کند بدون توجه به موقعیت جغرافیایی یا وضعیت بانکی.

امنیت در شبکه بیت کوین

امنیت شبکه بیت کوین یکی از نقاط قوت اصلی آن است و از چندین لایه مختلف ناشی می شود. هسته این امنیت استفاده از رمزنگاری قوی است. هر تراکنش بیت کوین با استفاده از امضاهای دیجیتال رمزنگاری می شود که اطمینان حاصل می کنند فرستنده واقعاً مالک بیت کوین هایی است که قصد ارسال آن ها را دارد و تراکنش پس از امضا قابل تغییر نیست.

لایه بعدی امنیت مربوط به ساختار بلاکچین است. همانطور که پیشتر گفته شد بلوک ها به صورت رمزنگاری به هم متصل شده اند. تغییر اطلاعات در یک بلوک قدیمی نیازمند باز محاسبه هش آن بلوک و تمامی بلوک های بعدی است. این کار به دلیل نیاز به انجام مجدد فرآیند اثبات کار برای هر بلوک به قدرت محاسباتی بسیار عظیمی نیاز دارد که انجام آن در عمل غیرممکن است به خصوص برای بلوک هایی که عمیقاً در بلاکچین دفن شده اند.

سازوکار اجماع اثبات کار (Proof-of-Work) که توسط ماینرها انجام می شود لایه امنیتی حیاتی دیگری است. ماینرها با صرف انرژی و قدرت محاسباتی امنیت شبکه را تأمین می کنند. برای انجام یک حمله موفقیت آمیز مانند حمله ۵۱ درصدی (که در آن یک مهاجم کنترل بیش از نیمی از قدرت محاسباتی شبکه را در دست می گیرد) نیاز به سرمایه گذاری و هزینه عملیاتی بسیار هنگفتی است که از نظر اقتصادی توجیه پذیر نیست و عملاً شبکه را در برابر چنین حملاتی مقاوم می سازد.

در نهایت توزیع بودن بلاکچین در سراسر جهان نیز به امنیت کمک می کند. هیچ نقطه شکست واحدی وجود ندارد که بتوان با حمله به آن کل شبکه را مختل کرد. برای از کار انداختن شبکه مهاجم باید به طور همزمان به تعداد بسیار زیادی از گره ها در مکان های مختلف حمله کند که این نیز بسیار دشوار است. این ترکیب از رمزنگاری ساختار بلاکچین اثبات کار و توزیع بودن امنیت بی سابقه ای را برای یک سیستم مالی فراهم می آورد.

هزینه تراکنش های بیت کوین

انجام تراکنش در شبکه بیت کوین معمولاً با هزینه ای همراه است که به عنوان کارمزد تراکنش شناخته می شود. این کارمزدها به ماینرها پرداخت می شود و به عنوان انگیزه ای برای آن ها عمل می کند تا تراکنش ها را در بلوک ها گنجانده و امنیت شبکه را تأمین کنند. بدون این کارمزدها ماینرها انگیزه ای برای پردازش تراکنش ها نخواهند داشت.

میزان کارمزد تراکنش ثابت نیست و می تواند بر اساس عوامل مختلفی تغییر کند. دو عامل اصلی که بر کارمزد تأثیر می گذارند اندازه داده های تراکنش (نه مقدار بیت کوین منتقل شده) و میزان شلوغی شبکه در زمان انجام تراکنش است. هر بلوک در بلاکچین بیت کوین ظرفیت محدودی برای گنجاندن تراکنش ها دارد. زمانی که تعداد تراکنش های در انتظار تأیید (که در ممپول – Mempool – قرار دارند) زیاد باشد ماینرها اولویت را به تراکنش هایی می دهند که کارمزد بالاتری پرداخت کرده اند.

کاربران می توانند کارمزد پیشنهادی خود را برای هر تراکنش تنظیم کنند. پرداخت کارمزد بالاتر معمولاً منجر به تأیید سریع تر تراکنش می شود در حالی که پرداخت کارمزد پایین تر ممکن است باعث شود تراکنش برای مدت طولانی تری در صف انتظار بماند یا حتی هرگز تأیید نشود اگر شبکه بسیار شلوغ باشد. ابزارهای مختلفی برای تخمین کارمزد مناسب بر اساس شرایط فعلی شبکه وجود دارد.

در مقایسه با سیستم های پرداخت سنتی هزینه تراکنش های بیت کوین می تواند متفاوت باشد. برای مبالغ کوچک به خصوص در زمان شلوغی شبکه ممکن است کارمزد بیت کوین بالاتر از پرداخت های محلی با کارت اعتباری باشد. اما برای تراکنش های بزرگ یا پرداخت های بین المللی کارمزد بیت کوین اغلب به طور قابل توجهی پایین تر از هزینه های بانکی یا حواله های ارزی است. این انعطاف پذیری در کارمزد و تأثیر آن بر سرعت تأیید یکی از ویژگی های شبکه بیت کوین است.

بیت کوین در مقایسه با ارزهای فیات

مقایسه بیت کوین با ارزهای فیات (مانند دلار یورو ریال) تفاوت های بنیادین در سیستم های پولی را آشکار می کند. ارزهای فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی صادر و کنترل می شوند در حالی که بیت کوین یک سیستم غیرمتمرکز است. این تفاوت اصلی پیامدهای گسترده ای در جنبه های مختلف دارد.

ویژگی	بیت کوین	ارزهای فیات (مثال: دلار ریال)
صدور و کنترل	غیرمتمرکز؛ توسط شبکه ماینرها و بر اساس پروتکل از پیش تعیین شده (محدود به ۲۱ میلیون واحد)	متمرکز؛ توسط بانک های مرکزی و دولت ها (عرضه قابل افزایش)
ماهیت	کاملاً دیجیتال؛ وجود فیزیکی ندارد	معمولاً فیزیکی (اسکناس و سکه) و دیجیتال (موجودی حساب بانکی)
دفتر کل	بلاکچین عمومی و توزیع شده؛ شفاف و تقریباً غیرقابل تغییر	دفاتر کل متمرکز در بانک ها؛ شفافیت برای عموم محدود است
واسطه	سیستم همتا به همتا؛ بدون نیاز به بانک یا پردازشگر پرداخت مرکزی	نیاز به واسطه های مالی مانند بانک ها برای تأیید و پردازش تراکنش ها
مقاومت در برابر سانسور	بالا؛ دشوار برای دولت ها یا نهادهای متمرکز برای جلوگیری از تراکنش ها	پایین؛ دولت ها و بانک ها می توانند حساب ها را مسدود کرده یا تراکنش ها را متوقف کنند
دسترسی	جهانی؛ هر کسی با دسترسی به اینترنت می تواند شرکت کند	محدود به سیستم های بانکی و مالی هر کشور؛ نیاز به حساب بانکی
حریم خصوصی	شبه ناشناس؛ تراکنش ها عمومی هستند اما هویت پشت آدرس ها مشخص نیست (هرچند می توان با تحلیل بلاکچین هویت را تا حدودی کشف کرد)	بسته به سیستم؛ تراکنش های نقدی نسبتاً خصوصی تراکنش های الکترونیکی نیازمند شناسایی و قابل ردیابی توسط نهادهای مالی
نوسان قیمت	معمولاً بالا؛ ارزش می تواند به سرعت تغییر کند	معمولاً پایین تر (در مقایسه با بیت کوین)؛ ارزش توسط سیاست های پولی و عوامل اقتصادی کلان تعیین می شود
هزینه تراکنش	متغیر؛ بستگی به شلوغی شبکه و اندازه تراکنش دارد؛ می تواند برای تراکنش های بزرگ/بین المللی پایین تر باشد	متغیر؛ بستگی به نوع تراکنش و بانک/کشور دارد؛ معمولاً برای تراکنش های بین المللی بالا است

این مقایسه نشان می دهد که بیت کوین به عنوان یک سیستم پولی جایگزین با ویژگی های منحصربه فرد خود چالش ها و فرصت های متفاوتی را نسبت به ارزهای فیات ارائه می دهد. در حالی که ارزهای فیات از حمایت دولت و پذیرش گسترده در اقتصادهای سنتی برخوردارند بیت کوین مزایای غیرمتمرکز بودن شفافیت بلاکچین و مقاومت در برابر سانسور را به ارمغان می آورد.

بیت کوین چیست؟

بیت کوین چیست؟

بیت کوین نوعی پول دیجیتال یا ارز رمزنگاری شده است که در سال ۲۰۰۹ معرفی شد. این یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا و کاملاً غیرمتمرکز است که بدون نیاز به واسطه هایی مانند بانک ها عمل می کند و تراکنش ها را در یک دفتر کل عمومی به نام بلاکچین ثبت می کند.

چه کسی بیت کوین را اختراع کرد؟

بیت کوین توسط فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو اختراع شد. ساتوشی وایت پیپر بیت کوین را در سال ۲۰۰۸ منتشر کرد و نرم افزار اولیه آن را در سال ۲۰۰۹ راه اندازی نمود اما در سال ۲۰۱۱ از پروژه کناره گیری کرد و هویت واقعی او هرگز مشخص نشد.

هدف از ساخت بیت کوین چه بود؟

هدف اصلی از ایجاد بیت کوین فراهم کردن یک سیستم پول نقد الکترونیکی همتا به همتا بود که نیاز به واسطه های مالی متمرکز را از بین ببرد. این سیستم قصد داشت مشکل دوبار خرج کردن را بدون نیاز به اعتماد به یک نهاد مرکزی حل کند و در برابر سانسور و کنترل دولتی مقاوم باشد.

چرا بیت کوین غیرمتمرکز است؟

بیت کوین غیرمتمرکز است زیرا هیچ نهاد شرکت یا فرد واحدی آن را کنترل نمی کند. شبکه بیت کوین توسط هزاران کامپیوتر (گره) در سراسر جهان نگهداری می شود که همگی یک کپی از بلاکچین را دارند و در فرآیند تأیید تراکنش ها و امنیت شبکه مشارکت می کنند بدون نیاز به اعتماد به یک مرجع مرکزی.

امنیت شبکه بیت کوین چگونه تامین میشود؟

امنیت شبکه بیت کوین از طریق ترکیب رمزنگاری قوی ساختار زنجیره ای بلوک ها در بلاکچین و سازوکار اجماع اثبات کار (Proof-of-Work) تأمین می شود. این عوامل باعث می شوند دستکاری تاریخچه تراکنش ها بسیار دشوار و پرهزینه باشد و شبکه در برابر حملات مقاوم شود زیرا نیاز به کنترل بخش عظیمی از قدرت محاسباتی جهانی دارد.

آیا تراکنش بیت کوین هزینه دارد؟

بله تراکنش های بیت کوین معمولاً با هزینه ای همراه هستند که به ماینرها پرداخت می شود. این کارمزد ثابت نیست و به عواملی مانند اندازه داده های تراکنش و میزان شلوغی شبکه بستگی دارد. پرداخت کارمزد بالاتر می تواند منجر به تأیید سریع تر تراکنش شود.