از چه میوه هایی میتوان شراب گرفت

شراب فقط از انگور تهیه نمی شود؛ می توان از طیف وسیعی از میوه ها مانند سیب، آلو، گیلاس، توت فرنگی، انار و حتی برخی سبزیجات نظیر ریواس، نوشیدنی های تخمیری با طعم های منحصر به فرد تولید کرد. این فرآیند فرصتی هیجان انگیز برای کشف طعم های جدید فراهم می آورد و به علاقه مندان به شراب سازی خانگی این امکان را می دهد که فراتر از انگور، دنیای متنوعی از طعم ها را تجربه کنند.

دنیای شراب سازی، فراتر از قلمرو شناخته شده ی انگور، پهناور و رنگارنگ است. بسیاری از علاقه مندان به تولید نوشیدنی های تخمیری خانگی، می خواهند بدانند از چه میوه هایی می توان شراب گرفت و چگونه می توان از محصولات باغی یا میوه های فصلی، نوشیدنی های خاص و دلپذیری تهیه کرد. این هنر قدیمی، با استفاده از طیف گسترده ای از میوه ها، طعم ها و عطرهای بی نظیری را خلق می کند که می تواند تجربه ای کاملاً متفاوت از شراب انگور باشد. پتانسیل بالای میوه های مختلف برای تبدیل شدن به شراب، به دلیل وجود قندهای طبیعی، اسیدها و ترکیبات معطری است که در فرآیند تخمیر، به نوشیدنی های الکلی دلنشین و متنوع تبدیل می شوند. از میوه های هسته دار با طعم های غنی گرفته تا توت های معطر و حتی برخی سبزیجات با قابلیت تخمیر، هر کدام ویژگی های منحصربه فردی به شراب می بخشند.

مبانی شراب سازی میوه ای: چرا برخی میوه ها بهترند؟

فرآیند شراب سازی میوه ای، نیازمند درک عمیقی از خواص شیمیایی و فیزیکی میوه ها است. همه میوه ها به یک اندازه برای تولید شراب مناسب نیستند و عوامل کلیدی متعددی در موفقیت این فرآیند نقش دارند. شناخت این مبانی، به انتخاب هوشمندانه تر میوه و در نهایت، تولید شرابی با کیفیت و طعم مطلوب کمک می کند.

نقش حیاتی قند طبیعی میوه در تخمیر

قند، اصلی ترین ماده اولیه برای فرآیند تخمیر است. مخمرها با مصرف قندهای موجود در میوه (فروکتوز، گلوکز و ساکارز) آن ها را به اتانول (الکل) و دی اکسید کربن تبدیل می کنند. میوه هایی که محتوای قند بالاتری دارند، به طور طبیعی پتانسیل بیشتری برای تولید شرابی با درصد الکل بالاتر را فراهم می کنند. در مقابل، میوه های با قند کم، نیاز به افزودن شکر دارند تا میزان الکل مطلوب حاصل شود. اندازه گیری میزان قند با دستگاه هیدرومتر پیش از شروع تخمیر، یک گام ضروری برای تخمین درصد الکل نهایی است.

اهمیت تعادل اسیدیته (pH) و تأثیر آن بر طعم و ماندگاری

اسیدیته میوه (که با مقیاس pH سنجیده می شود)، نقش بسیار مهمی در طعم، رنگ، پایداری و سلامت فرآیند تخمیر دارد. اسیدیته مناسب (معمولاً بین 3.2 تا 3.8 pH برای بیشتر شراب ها) به جلوگیری از رشد باکتری های مضر کمک کرده و باعث می شود مخمرها در محیطی سالم فعالیت کنند. میوه هایی با اسیدیته بسیار بالا (مانند لیمو یا برخی توت ها) می توانند شرابی بیش از حد ترش تولید کنند، در حالی که میوه های با اسیدیته پایین (مانند موز یا خربزه) ممکن است مستعد رشد باکتریایی و فساد باشند. تنظیم اسیدیته با افزودن اسیدهای خوراکی (مانند اسید سیتریک یا مالیک) یا کاهش آن با رقیق سازی، برای رسیدن به تعادل مطلوب ضروری است.

نقش ترکیبات معطر و تانن ها در میوه های مختلف

عطر و طعم نهایی شراب میوه ای، به شدت تحت تأثیر ترکیبات معطر و تانن های موجود در میوه است. ترکیبات معطر، بو و مزه منحصر به فرد میوه را به شراب منتقل می کنند، در حالی که تانن ها، که معمولاً در پوست، هسته و ساقه میوه ها یافت می شوند، به بدنه، ساختار و ماندگاری شراب کمک می کنند. تانن ها باعث ایجاد حس گسی در دهان می شوند و در تعادل طعمی، به خصوص در شراب های قرمز، نقش دارند. میوه هایی مانند انار و زغال اخته، دارای تانن بیشتری هستند، در حالی که میوه هایی مانند سیب، تانن کمتری دارند.

چالش های احتمالی در شراب سازی میوه ای

شراب سازی از میوه ها، با وجود جذابیت هایش، می تواند چالش هایی نیز به همراه داشته باشد:

• کمبود قند: بسیاری از میوه ها به اندازه انگور قند ندارند و نیاز به افزودن شکر دارند.
• اسیدیته بالا یا پایین: تنظیم اسیدیته یکی از مهم ترین و ظریف ترین مراحل است.
• طعم های خاص و غالب: برخی میوه ها طعم های بسیار قوی دارند که ممکن است در شراب غالب شوند و نیاز به رقیق سازی یا ترکیب با میوه های دیگر داشته باشند.
• نیاز به مواد مغذی مخمر: بعضی میوه ها مواد مغذی کافی برای مخمرها ندارند و باید مکمل های مخمر اضافه شود.

میوه های ایده آل برای شراب سازی: یک راهنمای جامع و دسته بندی شده

دنیای شراب های میوه ای آنقدر گسترده است که تقریباً هر میوه ای با کمی تغییر و تنظیم، می تواند به یک نوشیدنی تخمیری جذاب تبدیل شود. در ادامه به معرفی و بررسی میوه هایی می پردازیم که پتانسیل بالایی برای شراب سازی دارند:

میوه های هسته دار (Stone Fruits)

این دسته از میوه ها به دلیل طعم های غنی و عطرهای دلپذیرشان، انتخاب های محبوبی برای تولید شراب هستند. توجه به هسته آن ها که می تواند حاوی ترکیبات تلخ باشد، مهم است.

آلو

آلوها با تنوع وسیعی از ارقام شیرین و ترش، از جمله بهترین گزینه ها برای تهیه شراب هستند. آلوهای قرمز و بنفش، شرابی با رنگ عمیق و طعم های میوه ای غنی می دهند. گونه های شیرین تر، نیاز کمتری به افزودن شکر دارند، در حالی که آلوهای ترش مانند آلو بخارا، اسیدیته بالاتری دارند و ممکن است نیاز به رقیق سازی یا ترکیب با میوه های شیرین تر داشته باشند. شراب آلو معمولاً بافت مخملی و عطر پیچیده ای دارد.

گیلاس و آلبالو

گیلاس و آلبالو، هر دو از خانواده میوه های هسته دار هستند، اما تفاوت های کلیدی در طعم و میزان قند و اسید دارند. گیلاس های شیرین، شرابی با طعم ملایم تر و درصد قند بالاتر تولید می کنند که می تواند شیرین یا نیمه شیرین باشد. آلبالو، به دلیل اسیدیته بالا و طعم ترش و گس خود، شرابی با طعمی هیجان انگیز و رنگی یاقوتی می بخشد. معمولاً برای تهیه شراب آلبالو، نیاز به افزودن شکر بیشتری برای تعادل اسیدیته و رسیدن به درصد الکل مطلوب است. هر دو میوه، عطری دلپذیر و خاص به شراب می دهند.

زردآلو و هلو

زردآلو و هلو، با شیرینی و عطرهای بی نظیرشان، می توانند شراب های سبک و معطری تولید کنند. شراب زردآلو اغلب دارای نت های عسلی و میوه ای است، در حالی که شراب هلو، طعمی نرم و دلنشین دارد. برای این میوه ها، توصیه می شود پوست آن ها را جدا کنید تا از تلخی احتمالی پوست و هسته (در صورت له شدن) جلوگیری شود. میزان قند طبیعی آن ها معمولاً خوب است، اما باید اسیدیته را بررسی و در صورت لزوم تنظیم کرد.

توت ها و میوه های بوته ای (Berries & Bush Fruits)

توت ها به دلیل رنگ های زیبا، عطرهای قوی و طعم های متنوعشان، از محبوب ترین میوه ها برای شراب سازی هستند.

توت فرنگی، تمشک و شاه توت

این سه میوه، عطری قوی و طعم های دلپذیری دارند که به شراب منتقل می شوند. شراب توت فرنگی، شیرین و معطر است، در حالی که تمشک و شاه توت به دلیل تعادل بین شیرینی و اسیدیته، شراب هایی با طعم های پیچیده و دلنشین تر تولید می کنند. برداشت میوه های کاملاً رسیده و بدون آسیب، برای حفظ بهترین عطر و طعم ضروری است. این توت ها معمولاً اسیدیته خوبی دارند و نیاز به تنظیم زیادی ندارند.

زغال اخته و بلوبری

زغال اخته و بلوبری، دارای تانن و رنگدانه های قوی هستند که به شراب، رنگی عمیق و بدنه ای خوب می بخشند. زغال اخته به دلیل اسیدیته بالا، شرابی ترش و گس تولید می کند که اغلب نیاز به افزودن شکر دارد تا طعم آن متعادل شود. بلوبری نیز شرابی با طعم میوه ای و تانن متوسط می دهد. هر دو میوه، عطرهای خاص جنگلی و میوه ای به شراب می بخشند که پس از کهنگی، عمق بیشتری پیدا می کنند.

توت سفید، توت سیاه و قیسی (بری ها)

این انواع توت، کمتر در شراب سازی رایج هستند اما پتانسیل بالایی دارند. توت سفید شرابی شیرین و ملایم با عطری ظریف تولید می کند. توت سیاه، رنگی تیره و طعمی قوی تر دارد. قیسی که در واقع همان توت خشک شده است، به دلیل غلظت بالای قند، می تواند شرابی شیرین و الکلی با طعم های کاراملی و عسلی تولید کند.

گالینا و ازگیل (ایرگی)

این میوه های بومی، پتانسیل جالبی برای شراب سازی دارند. ازگیل، پس از رسیدن کامل و کمی نرم شدن، طعمی شیرین و کمی گس دارد که می تواند شرابی با طعم های خاکی و میوه ای خاص تولید کند. گالینا نیز می تواند شرابی با طعم های منحصر به فرد و کمی ترش مزه بدهد. استفاده از این میوه ها، فرصتی برای تولید شراب های خاص و منطقه ای فراهم می آورد.

میوه های خانواده سیب و گلابی (Pomes)

این میوه ها به دلیل محتوای قند و اسیدیته متعادل، انتخاب های کلاسیکی برای شراب سازی، به خصوص سایدر (Cider) هستند.

سیب

سیب، محبوب ترین میوه در این دسته برای تولید نوشیدنی های تخمیری است. سایدر، که در واقع همان شراب سیب است، می تواند از انواع مختلف سیب تهیه شود. سیب های شیرین، شراب های ملایم تر و سیب های ترش، شراب های خشک تر و تردتری تولید می کنند. ترکیب گونه های مختلف سیب، می تواند به تعادل طعمی و پیچیدگی بیشتر در شراب منجر شود. رنگ، عطر و طعم شراب سیب، به شدت تحت تأثیر نوع سیب استفاده شده است.

گلابی و به

گلابی، شرابی ملایم تر و شیرین تر از سیب تولید می کند که می تواند بسیار خوشایند باشد. به دلیل طعم لطیف گلابی، شراب آن اغلب سبک و با نت های گلی است. به، با طعم متمایز و کمی گس خود، می تواند به شراب های میوه ای پیچیدگی ببخشد، اما معمولاً به صورت تنها استفاده نمی شود و برای تعادل طعمی، با میوه های دیگر ترکیب می شود. میزان قند و اسید این میوه ها باید با دقت بررسی و تنظیم شود.

میوه های گرمسیری و نیمه گرمسیری

این میوه ها، تجربه های نوین و طعم های غیرمنتظره ای را در دنیای شراب سازی به ارمغان می آورند.

انار

انار، با رنگ عمیق، تانن بالا و طعم ترش و شیرین خود، می تواند شرابی فوق العاده خاص و دلچسب تولید کند. شراب انار، به دلیل تانن های بالا، نیاز به زمان برای کهنگی دارد تا طعم آن نرم تر و متعادل تر شود. تنظیم اسیدیته آن، که به طور طبیعی بالاست، برای رسیدن به طعم مطلوب ضروری است. شراب انار عطری بی نظیر و رنگی گیرا دارد.

پرتقال و سایر مرکبات

مرکبات مانند پرتقال، لیمو و نارنج، به دلیل اسیدیته بالا و روغن های موجود در پوستشان، معمولاً به عنوان طعم دهنده یا تنظیم کننده اسید در کنار سایر میوه ها در شراب سازی استفاده می شوند. تهیه شراب تنها از مرکبات می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا روغن های پوست می توانند طعمی تلخ ایجاد کنند و اسیدیته بسیار بالا، فعالیت مخمر را مختل سازد. با این حال، با تکنیک های مناسب (مانند استفاده از آبمیوه خالص و حداقل پوست)، می توان شراب های مرکبات منحصر به فردی تولید کرد.

آناناس، موز و کیوی

آناناس شرابی ترش و شیرین با عطر گرمسیری تولید می کند که بسیار شاداب کننده است. موز، با محتوای قند بالا اما اسیدیته پایین، شرابی غلیظ و با بافتی خاص می دهد که نیاز به تنظیم اسیدیته و افزودن مواد مغذی مخمر دارد. کیوی نیز با طعمی ترش و شیرین و عطری خاص، می تواند شرابی جذاب تولید کند، اما به دلیل اسیدیته بالا، نیاز به تنظیم دارد. این میوه ها به دلیل محتوای بالای آب و ترکیبات خاص، نیاز به دقت بیشتری در فرآیند شراب سازی دارند.

سبزیجات و گیاهانی با کاربرد میوه ای در شراب سازی

برخی سبزیجات و گیاهان، با وجود اینکه میوه به معنای معمول کلمه نیستند، پتانسیل شگفت انگیزی برای تولید شراب دارند و طعم های منحصر به فردی به ارمغان می آورند.

ریواس

ریواس، به دلیل اسیدیته بسیار بالا و طعم خاص و ترش خود، انتخابی غیرمعمول اما جذاب برای شراب سازی است. شراب ریواس، معمولاً بسیار شاداب کننده و ترش است و اغلب نیاز به افزودن شکر فراوان برای تعادل دارد. این شراب، عطری خاص و منحصر به فرد دارد و می تواند به صورت تنها یا در ترکیب با میوه های شیرین تر تهیه شود.

هندوانه و خربزه

هندوانه و خربزه، با محتوای بالای آب و قند نسبتاً پایین تر (در مقایسه با انگور)، می توانند شراب های سبک و با طعم های لطیف تولید کنند. چالش اصلی در استفاده از این میوه ها، غلظت پایین قند و نیاز به افزودن شکر بیشتر است. شراب هندوانه، طعمی خنک و شیرین دارد، در حالی که شراب خربزه، معطر و دلنشین است. هر دو نیاز به تنظیم دقیق اسیدیته و مکمل های مخمر دارند.

چغندر

چغندر، انتخابی بسیار غیرمتعارف اما با پتانسیل بالا برای تولید شرابی با رنگ عمیق و طعم های خاکی خاص است. شراب چغندر معمولاً با میوه های دیگر ترکیب می شود تا طعم آن متعادل تر و پیچیده تر شود. این شراب، نیاز به افزودن شکر و اسید برای تعادل دارد و می تواند تجربه ای متفاوت برای علاقه مندان به طعم های خاص باشد.

سایر میوه ها با پتانسیل شراب سازی

دنیای شراب میوه ای محدود به گزینه های بالا نیست و میوه های دیگری نیز وجود دارند که می توانند به نوشیدنی های تخمیری دلپذیری تبدیل شوند:

• نارنگی: مانند پرتقال، بیشتر به عنوان طعم دهنده یا برای تنظیم اسیدیته استفاده می شود. می تواند شرابی با نت های مرکباتی و شیرین تولید کند.
• خرمالو: پس از رسیدن کامل، خرمالوهای شیرین می توانند شرابی با بافت مخملی و طعم های عسلی و ادویه ای بدهند. خرمالوهای گس، نیاز به رسیدن کامل برای حذف گسی دارند.
• سنجد: با طعم آردی و کمی شیرین، سنجد می تواند شرابی با طعم منحصر به فرد و کمی گس تولید کند که معمولاً با میوه های دیگر ترکیب می شود.
• آلبالو گس: مانند آلبالوی معمولی، اما با گسی بیشتر که نیاز به تنظیم شکر و اسید دقیق تری دارد.
• مویز: مویز، همان انگور خشک شده است و به دلیل غلظت بالای قند، می تواند شرابی قوی و شیرین با طعم های خشکبار و میوه ای تیره تولید کند.
• زرشک: با اسیدیته بسیار بالا و طعم ترش و قوی، زرشک معمولاً به عنوان مکمل یا برای افزودن رنگ و طعم ترش به شراب های دیگر استفاده می شود. شراب خالص زرشک بسیار ترش خواهد بود.

نکات کلیدی برای موفقیت در شراب سازی میوه ای (فراتر از انتخاب میوه)

انتخاب میوه مناسب تنها گام اول در فرآیند تولید شراب میوه ای با کیفیت است. برای دستیابی به بهترین نتیجه، رعایت نکات فنی و بهداشتی از اهمیت بالایی برخوردار است.

تنظیم قند و اسید: اهمیت اندازه گیری و افزودن مکمل ها

برخلاف انگور که معمولاً تعادل نسبی بین قند و اسید دارد، اکثر میوه ها به تنظیم دقیق این دو عامل نیاز دارند. برای اندازه گیری قند، از هیدرومتر (برای سنجش گراویته اولیه) و برای اسیدیته، از کیت های تست اسید استفاده می شود.

میزان قند کافی، تضمین کننده درصد الکل مطلوب است و اسیدیته مناسب، هم به سلامت فرآیند تخمیر کمک می کند و هم به طعم نهایی شراب.

در صورت کمبود قند، شکر گرانوله به آبمیوه اضافه می شود. برای تنظیم اسیدیته، می توان از اسیدهای خوراکی مانند اسید سیتریک (جوهر لیمو)، اسید مالیک یا مخلوط های اسیدی مخصوص شراب سازی استفاده کرد. رقیق سازی با آب نیز می تواند اسیدیته را کاهش دهد.

انتخاب مخمر مناسب: مخمرهای مخصوص شراب

استفاده از مخمرهای مخصوص شراب، حیاتی است. مخمر نان برای شراب سازی مناسب نیست، زیرا سویه های مخمر شراب به طور خاص برای تخمیر قندهای میوه و تولید طعم ها و عطرهای مطلوب طراحی شده اند. انواع مختلف مخمر شراب، بر اساس نوع میوه و سبک شراب مورد نظر (خشک، شیرین، میوه ای) انتخاب می شوند و می توانند تأثیر زیادی بر نتیجه نهایی داشته باشند.

بهداشت و استریلیزاسیون: کلید جلوگیری از آلودگی

مهمترین عامل در جلوگیری از فساد شراب و ایجاد طعم های ناخوشایند، رعایت کامل بهداشت و استریلیزاسیون است. تمام ظروف، ابزار، و حتی دستان شما باید قبل از تماس با میوه یا آبمیوه، کاملاً تمیز و استریل باشند. استفاده از محلول های استریلیزاسیون مخصوص شراب سازی، جوشاندن وسایل یا استفاده از مواد ضدعفونی کننده مناسب، می تواند از رشد باکتری ها و مخمرهای وحشی ناخواسته جلوگیری کند.

کنترل دما: تأثیر دما بر فرآیند تخمیر

دما، تأثیر مستقیمی بر فعالیت مخمرها و در نتیجه، بر سرعت و کیفیت فرآیند تخمیر دارد. دمای بسیار پایین، فعالیت مخمر را کند یا متوقف می کند، در حالی که دمای بسیار بالا، می تواند باعث مرگ مخمرها یا تولید طعم های ناخواسته شود. حفظ دمای ثابت و مناسب (معمولاً بین 18 تا 24 درجه سانتی گراد بسته به نوع مخمر و میوه) برای تخمیر سالم و کامل ضروری است. نوسانات شدید دما نیز می تواند به فرآیند تخمیر آسیب بزند.

صبر و زمان بندی: اهمیت تخمیر اولیه و ثانویه و مرحله کهنگی

شراب سازی یک فرآیند زمان بر است که نیاز به صبر دارد.

پس از تخمیر اولیه (که چند روز تا یک هفته طول می کشد و بیشتر قند به الکل تبدیل می شود)، شراب باید به مرحله تخمیر ثانویه منتقل شود.

در این مرحله، که ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد، تخمیر باقیمانده قندها انجام می شود و شراب شفاف تر می شود. پس از آن، مرحله کهنگی فرا می رسد که در آن طعم ها و عطرها به کمال می رسند. کهنگی در بطری یا در مخازن مخصوص، می تواند کیفیت شراب را به طرز چشمگیری بهبود بخشد و به آن عمق و پیچیدگی ببخشد. عجله در این مراحل، می تواند به کاهش کیفیت نهایی منجر شود.

میوه هایی که بهتر است از آن ها شراب نگیرید (یا با احتیاط مصرف کنید)

اگرچه پتانسیل شراب سازی از میوه های مختلف بسیار گسترده است، اما برخی میوه ها و مواد اولیه، به دلیل ویژگی های خاص خود، برای تولید شراب مناسب نیستند یا نیاز به احتیاط و تخصص بالایی دارند:

• میوه های با محتوای آب بسیار پایین: میوه هایی مانند برخی از خشکبارها (به جز مویز که به دلیل قند غلیظ متفاوت است)، به دلیل نداشتن آب کافی، فرآیند استخراج آبمیوه را بسیار دشوار می کنند و معمولاً باید با آب یا میوه های دیگر ترکیب شوند.
• میوه های با طعم بسیار غالب یا ناخوشایند: برخی میوه ها طعم های بسیار قوی یا تند دارند که ممکن است پس از تخمیر، به شرابی با طعم ناخوشایند و غیرقابل نوشیدن تبدیل شوند. به عنوان مثال، استفاده بیش از حد از زنجبیل یا سیر (اگرچه سبزیجات هستند) می تواند طعمی بسیار غالب و نامطلوب ایجاد کند.
• میوه هایی که ممکن است ترکیبات مهارکننده تخمیر داشته باشند: برخی میوه ها حاوی ترکیباتی هستند که می توانند فعالیت مخمر را مهار کنند یا به آن آسیب برسانند. با این حال، این مورد در میوه های رایج کمتر دیده می شود و بیشتر به مواد گیاهی خاص و غیرمعمول مربوط می شود.
• میوه های با ریسک بالای آلودگی یا فساد سریع: میوه هایی که به سرعت فاسد می شوند یا مستعد رشد کپک هستند، می توانند خطر آلودگی را افزایش دهند. همواره از میوه های تازه، سالم و بدون آسیب برای شراب سازی استفاده کنید. میوه های بیش از حد رسیده یا له شده، ممکن است حاوی باکتری ها یا مخمرهای وحشی باشند که طعم شراب را خراب می کنند.

انتخاب میوه با کیفیت بالا و رسیدگی به آن با رعایت اصول بهداشتی، اولین گام برای جلوگیری از مشکلات احتمالی در فرآیند شراب سازی است.

نتیجه گیری: لذت کشف و خلاقیت در دنیای شراب میوه ای

همانطور که بررسی شد، دنیای شراب سازی فراتر از انگور است و از چه میوه هایی می توان شراب گرفت، پاسخی بسیار گسترده و هیجان انگیز دارد. از آلو و گیلاس گرفته تا سیب، انار، و حتی سبزیجاتی مانند ریواس، طیف وسیعی از میوه ها پتانسیل تبدیل شدن به نوشیدنی های تخمیری دلپذیر و منحصربه فرد را دارند. این تنوع بی نظیر، فرصتی عالی برای علاقه مندان به شراب سازی خانگی فراهم می آورد تا طعم های جدید را کشف کرده و خلاقیت خود را در ترکیب میوه ها و ایجاد نوشیدنی هایی با امضای شخصی به کار گیرند.

تولید یک شراب میوه ای با کیفیت، نیازمند درک اصول اولیه شراب سازی، از جمله اهمیت قند و اسیدیته، انتخاب مخمر مناسب، رعایت بهداشت، و کنترل دما است. با کمی دانش و صبر، هر کسی می تواند از میوه های فصلی و محلی خود، نوشیدنی هایی بسازد که نه تنها لذت بخش هستند، بلکه تجربه و افتخار تولید یک محصول دست ساز را نیز به همراه دارند. در نهایت، شراب سازی میوه ای، دعوتی به تجربه گرایی، کشف طعم های پنهان طبیعت و لذت بردن از فرآیند خلاقانه خلق یک نوشیدنی خاص است.