سحر دولتشاهی چطور از نقش های دوم به نقش های اول رسید؟

آفتاب نیوز :

اولین باری که عبور از نقش مکمل و بلوغ اول شدن سحردولتشاهی بعد از یک دهه بازی در نقش های مکمل اعلام همگانی شد که او توانست ثبات زنی برای تغییر دیگران را به نمایش بگذارد. 2 سال بعد از بازی در بازسازی ماتیک در پویا فیلم، نمایش «وارونگی» بهنام بهزادی از کن برگشته در دورانی که هوای تهران هوای مازوت و سرب به سرش می زد، مجموعه تماشاگران فیلم های موسوم به اجتماعی را دل گرم کرد که بعد از این دیگر بازیگر نقش نیلوفر نقش دوم بازی نخواهد کرد.

به عقب برگردیم. به آغاز سالی که سینما ها «چهارشنبه سوری» را با آتش بازی هدیه تهرانی هدیه نوروز کرده بودند. در فیلم خوب دیده شده اصغر فرهادی که آن زمان می کوشید انگ منتقدپسند و تماشاگر پس زن را از پیشانی فیلم هایش پاک کند، بازیگران در بسته بندی چشم نوازی یا احیا شدند یا معرفی. در میان روابط پرتنش آن آپارتمان محله متوسط خواهری مژده عصب زده به سحر دولتشاهی رسید. در جشن دیده شدن همه او هم دیده شد. اما این فقط یک مقدمه از کتابی بود که نویسنده اش با شخصیت های داستان خیلی مهربان نیست؛ کتاب بازیگری در سینمای ایران.

دولتشاهی از یک خانواده تحصیل کرده و اهل ورزش که نسب اصیلی از خاندان های پایتخت نشین می برند وقتی وارد سینما شد که دستش برای هر نوع زندگی به جز بازیگری پر و پیمان بود. دانشکده شیمی را رها کرده بود، اما با خواندن زبان فرانسه و تحصیلات ادبیات نمایشی و تمرین حرفه ای شنا سنت های پدرانه و مادرانه خانواده دولتشاهی را به جا آورده بود. خانواده هایی که هویت فردی اعضا را فدای نام و نشان خانوادگی نمی کنند. در چنین خانه هایی به کودکان فردیت، به نوجوانان استقلال و به جوانان جسارت داده می شود. سرمایه بزرگی برای لحظه بزرگ انتخاب در خیابان و چهارراه زندگی. جایی که باید دربرابر تعارف و تملق ایستاد و به تعریف و تمایز رسید.

بازیگران نقش دو فراوانی را دیده ایم که چشمگیر درخشیده اند. دو هایی که یا همیشه دو ماندند یا برای همیشه با دو بودن از صحنه وداع کردند. دوم بودن در زندگی کنایه به آن جمله قالب شده است که می گوید: نقش دوم نداریم، بازیگر دوم داریم. برای بازیگر که اول است هر نقش صحنه درخشش است. اما انتخاب مردم برای بیشتر دیده شدن از آن کسانی است که بتوانند صحنه نمایش را با اندوخته روح خود انباشته کنند. عبور از دوم شدن، زمان باز کردن انبار های تجربه درونی بازیگران است. زمانی که می گویند زندگی خصوصی که پشت این صورت و نگاه و رفتار می بینید، صرف درک رازی شده که فهمیدنش تکنیک خوب راه رفتن و قشنگ حرف زدن نیست. عبور از پوست تا رسیدن به استخوان شخص و همدردی با همراهی با ضعف ها و کمبود ها و دوست داشتن نقصان هایی است که تحول با قبول آن ها آغاز می شود. بازیگری حضور در یک جشن عروسی نیست که همه با بهترین لباس و با بیشترین وقت برای آراستگی در آن جلوه کنند. این حرفه ای است که مردم برای افشای درون آدمی به گیشه اش پول پرداخت می کنند. اینجا اگر کسی چیزی برای رو کردن نداشته باشد، بی رحمانه حذف خواهید شد. حتی اگر بهای حضورش را از جیب شهرت و ثروت پرداخته باشد.

سحر دولتشاهی در «وارونگی» اثبات کرد که می تواند ما را با خودش و اندوخته روحی که بازیگران به آن می بالند همراه کند. فیلمی درباره پافشاری دختری که نمی خواهد در کلیشه دختر خوب خانواده قربانی شود. او می خواهد به احساسش برای زندگی در شهر به خاطر خودش ایستادگی کند و به هر چیز دیگری که او را چیز دیگری می خواهد نه بگوید. برادر جاه طلب و خواهر فرصت طلبش او را قربانی حفظ ظاهر خود می کنند. او به خانواده مضارع و به عشق ماضی نه می گوید تا زندگی اش صرف خودش شود. سحر دولتشاهی قهرمان این داستان شد؛ و زندگی دومش برای نقش های اول آغاز شد.

2 بار جایزه برای 3 فیلم از جشنواره برای 3 نقش زنانی که هر کدام سویه های مختلفی از استقلال و تمایز قهرمانان زن فیلم ها را به نمایش می گذاشتند. اما برای مردمی که فیلم ها و شخصیت ها را با قلب شان انتخاب می کنند، قهرمان داستان ما با می خواهم زنده بمانم سریال مهم شهرام شاه حسینی در شبکه نمایش خانگی میخ محکمی را بر زمین کوبید. «می خواهم زنده بمانم»، برخلاف همه رومانس های کشداری که سعی می کنند برداشتی از جهان باشند، جهانی بسنده از خود بنا کرد. تلاش کرد تا رستاخیز قهرمان را در بین انتخاب های سخت و جانکاه را به طریق سختی عمومی و در دسترس قرار بدهد تا تماشایش تجربه تازه ای در سنت تماشای سریال های فارسی باشد. سهم سحر دولتشاهی در این طراوت قابل ستایش، از بیشترین هاست. او ما را با خود به یک آتشکده دهه شصتی برد و به سلامت برگرداند. کاری که در ملودرام ها فقط با بازیگران زن کارکشته از کار درمی آید.

رسانه هایی که اخبار خصوصی بازیگران را منتشر می کنند، اخباری از مادر شدن سحر دولتشاهی منتشر کرده اند؛ و مادر شدن غوص در زندگی دوم بازیگر سیمرغ گرفته عصر یخبندان و عرق سرد را عمیق تر خواهد کرد. چه خوب که دو بار زندگی می کنیم.